verslaggevers: Marian & Han Hendrickx
Het is vrijdag 11 september, 08.30 uur. Onder de toren van het Drielandenpunt in Vaals en onder een stralend blauwe lucht verzamelen zich11 kleurrijke, prachtige TR-rutjes.
De mannen en vrouwen van regio 7 Limburg, in de wandelgangen de TR Vrienden Club, staan op het punt om te beginnen aan een trip naar de Moezel. Maar eerst moet er worden ontbeten, want net als met een lege tank kom je met een lege maag ook niet ver. In het restaurant van het Drielandenpunt waren keurig netjes volgens de coronaregels tafels gedekt, iedere tafel één stel van de vrienden. En na een heerlijk ontbijt konden we starten.
De tocht is uitgezet door Peter en Marianne van Nieuwenhoven (hierna te noemen organisatie P&M). Voor de navigatoren was het even goed kijken, want dit was een nieuwe manier van rijden. We moesten onze weg niet vinden via het bekende bolletje-pijl systeem maar via stedelijke bebouwingsborden (die heb je in het geel, het rood en in het wit), stoplichten en rotondeborden. En ja, dat lukt (als je in Aken tenminste de stoplichten goed telde!)
Voorspoedig bereiken we al gauw de eerste koffiestop c.q. plasstop in Einruhr. Voor het eerst komen hier de Mundmasken tevoorschijn, die je in Duitsland moet gebruiken als je een horecagelegenheid ingaat. En, hoewel we niet in colonne rijden, komen we hier wel allemaal ongeveer samen aan. Datzelfde geldt ook voor de lunchstop in Dreis-Bruck waar een niet kinderachtige Salat mit knusperigen Hünchen mit Mango Soße voor € 5,90 (!) onze favoriet blijkt te zijn. Dat heeft organisatie P&M goed geregeld. We hoeven zelf nergens aan te denken. Dat daarnaast de zon schijnt, het landschap mooi is en de autootjes ook als een zonnetje rijden maakt het alleen maar beter. Wat een relaxte manier van reizen is dit toch.
Maar organisatie P&M heeft ook bedacht dat een hele dag autorijden niet goed kan zijn voor een mens. Dus is er ook een uitstapje naar de Dreimühlen waterval ingepland. We maken er een heuse wandeling langs kalkstenen rotsen over een avontuurlijk Eifel Krimi bospad en komen op een idyllisch plekje in het bos waar water over de groen bemoste rotsen naar beneden valt. Weinig maar wel heel mooi. Het ontlokt deze en gene de vraag of iemand boven op de rots een kraan heeft opengedraaid? Na op deze manier de benen te hebben gestrekt vervolgen we opgewekt onze tocht door de Vulkan Eifel naar de Moezel.
Tegen het einde van de middag komen we bij Landhotel Neumühle in Enkirch aan. Met wat passen en meten kunnen alle TRs op de kleine parkeerplaats achter het hotel. Een prima familiehotel dat heel rustig even buiten het dorp ligt. Na het borrelen op het terras laat de familie zien dat ze ons graag wil vertroetelen met een uitstekend 5-gangen diner. Vanwege corona zitten we met maximaal 8 personen aan tafel. Als vanzelf ontstaat er een vrouwentafel en de mannen verdelen zich over de andere tafels. Een dag in een open auto maakt moe, dus jullie verslaggevers vertrekken na het eten naar hun kamer. Maar als gebruikelijk met de vrienden schijnt het op het terras echter nog lang rustig en gezellig geweest te zijn…
De volgende ochtend na een ontspannen ontbijt, waarbij alles wat we nodig hebben en/of lekker vinden op onze tafel voor ons wordt neergezet, halen wij onze autos onder hun tonneaus vandaan voor een tocht langs de Moezel. Bij het vertrek komt de eigenaar van het hotel ons melden dat er een weg in onze route is afgesloten. Na enig crisisberaad is er al snel een alternatieve route bepaald en kunnen we vertrekken. Uiteraard is er ook vandaag ruimte voor een Kaffee und Kuchen stop. De Moezel ligt de ene keer links van ons en de andere keer rechts, omzoomd met uitgestrekte wijngaarden. We genieten van de afwisselende vergezichten. De lunch heeft organisatie P&M op een bijzondere plek gepland, namelijk bij het Zylinderhaus museum in Bernkastel-Kues. Het is intussen zo warm geworden dat iedereen een plekje in de schaduw zoekt. Na de lunch (door enig handig financieel geregel van de organisatie is er geld beschikbaar om ons hierop te trakteren) kunnen we op eigen gelegenheid het museum in en ons daar onderdompelen in onze jeugd. Heel wat Duitse classics en motoren uit de jaren vijftig, zestig en zeventig, een heuse ARAL Tanke, een tante Emma Laden en een uitgebreide collectie van radio’s, tv’, platenspelers en andere nostalgische apparatuur.
Daarna vervolgen we de route op ons gemak verder berg op en berg af langs de Moezel. Wel even opletten voor de tractoren van de wijnboeren, want de oogst is nog niet helemaal binnen. Maar wat zijn die wijnbergen en Moezel panorama’s toch mooi! Na een vroeg diner (van weer 5 voortreffelijke gangen) in ons hotel gaan we met z’n allen op bezoek bij buurman Neumühle Weinhaus. De eigenaren Norbert en Josephine Schütz ontvangen ons gastvrij om ons diverse witte, een enkele rode en daarnaast nog een groot aantal Obstbrände / brandewijnen te laten proeven. Wat zal het wezen? Een klassieke Riesling, een ‘moderne’ Rivaner of toch die halbtrockener Weißburgunder? Er wordt veel geproefd en overlegd, maar jammer, jammer, veel ruimte hebben we in onze cabriootjes natuurlijk niet meer. Langzaam maar zeker verdwijnt iedereen weer naar het hotel. Daar wordt nog wat nageborreld met daarbij krakelingen uit de tas van Sjé.
Ook de laatste ochtend is er een van grote relaxedheid. Lekker ontbijten en koffertjes pakken. Uitchecken hoeft niet want alles is geregeld en betaald door de TRVC. Er volgt nog een mooie rit het Moezeldal uit en de Eifel in. Ook deze dag bezorgt ons weer wat verassingen. Bij de Kaffee und (deze keer Kirsch/Choco) Kuchenstop in das Kriminalhaus in Hillesheim ontmoeten we Sherlock Holmes, Aghatha Christie, Hitchcock en Derrick. Helaas was Harry alvast even de wagen halen. Ondanks de inspiratie door deze speurders missen jullie verslaggevers de gemeenschappelijke lunchplek. We eten met z’n tweeën direct over de grens in België. Maar mag dat en hoe moet dat voor ons als Hollanders, die vanaf die ochtend in België onder het code oranje of rood regime vallen?? Het restaurant weet het blijkbaar ook niet en we lunchen heerlijk ongestoord op het terras in het zonnetje. Verder vervolgen we onze route dwars door het Duits sprekende deel van België over het Hoge Venn, via de Voerstreek naar Nederland.
Aan het eind van de middag komen dan alle 11 TR-rutjes weer bij de Zeute Aardbei in Noorbeek bij elkaar. Waar, hoe kan het ook anders, allerlei aardbeilekkernijen te koop zijn. Maar geen zorg, er is ook wijn en bier.
Hier eindigt onze trip met dankwoorden en een presentje voor organisatie P&M. Wat hebben die ons weer een fantastisch weekend bezorgd!.
Voor een foto impressie kijk op onze fotoalbum pagina met fot’os van Han Hendrickx, Peter van Nieuwenhoven, Jeroen Hovens en Sandra en Ron Palmen.