Eindelijk was het zover, weer een weekendje weg met onze TR’s. Voordat het zover was waren toch enkele hobbels te nemen. Tijdens onze jaarvergadering werd er gevraagd en gezocht naar iemand die dit weekend wilde organiseren, het resultaat was niemand die dit wilde doen of tijd had. Zo werd de vergadering afgesloten zonder een invulling van dit altijd leuke en gezellige weekend en waarnaar iedereen halsreikend naar uitziet.
Met dit gegeven is onze “Wonderman” Peter van Nieuwenhoven weer eens in actie gekomen en heeft zijn Trukendoos geopend en is aan de slag gegaan en heeft het op zich genomen om het dan maar zelf te doen zoals hij vele malen in het verleden al heeft gedaan. En, ja hij heeft een bijzonder weekend georganiseerd in de Eifel en Luxemburg en met een zeer bijzondere dagtour door Luxemburg. Eeen geweldige rit die nauwelijks te evenaren valt, dit was de “Top” uit de hoogste categorie van route planningen.
Dag 1: de heenrit
Iedereen moest er vrijdagmorgen vroeg uit, tenminste diegenen die van wat verderaf kwamen. Dat was voor niemand bezwaarlijk want er stond ons een heerlijk weekendje te wachten en het weer was gewoon prachtig. Er hadden zich voor dit weekend 14 equipes ingeschreven, een behoorlijk aantal want het is toch altijd een gewild evenement waar de echte TR enthousiast graag bij is.
We werden door Peter en Marianne ontvangen in Maastricht in Hotel-Restaurant In den Hoof waar Peter ons binnenloodste op de speciale parkeerplaats die hij voor ons gereserveerd had. In het hotel stond er voor ons een fijn ontbijt gereed waar iedereen gretig gebruik van maakte. Dat was was ook nodig want er stond voor ons een lange dag in ‘t verschiet. Nadat iedereen zich er tegoed aan had gedaan en zijn buikje weer gevuld had, werd door Peter de briefing gedaan met wat ons te wachten stond en hoe het allemaal georganiseerd/geregeld was. Er werden groepjes gevormd die samen zouden optrekken en elkaar in het oog zouden houden. Maar Peter wilde nog iets verder gaan en bij wijze van proef ook van navigator wisselen. Maar hier was niet iedereen het mee eens, met name de dames, dus ging deze ruil niet door.
De route was goed beschreven en er was ook een versie beschikbaar voor je navigatiesysteem, hiermee kon je dus onmogelijk verdwalen. De route voerde vanuit Maastricht/Cadier en Keer, nog net een klein stukje door ons mooie Zuid-Limburg door naar België richting Ardennen. We passeerden leuke en mooie kleine oorden waar we afwisselend door Frans- en Duitstalig gebied reden. Ook al was het voor ons bekend gebied, Peter had toch enkele stukken van het traject ingebouwd waar we nog niet eerder geweest waren. De koffiepauze was gepland in Malmedy in het centrum, dit lukte niet echt, het was er gigantisch druk i.v.m. de weekmarkt en er was dus geen enkele mogelijkheid om ook maar één enkele TR kwijt te komen, laat staan 14 stuks. Dus maar doorrijden en we vonden al snel een andere locatie waar we terecht konden en waar we koffie dronken. Heel slim van Henny om voor ons allemaal in één keer de koffie te bestellen, hiermee kon de wachttijd drastisch verkort worden want het was een enorm druk bezocht lunch-/koffiepunt voor de plaatselijke bevolking. Goed gedaan Henny. We vertrokken hier weer en reden richting onze volgende locatie, de plaats waar we onze lunch gingen nuttigen. Dit deel van de route was erg mooi en onze TR’s hebben lekker kunnen brullen over deze heerlijke bochtige wegen met veel stijgingen en afdalingen, gewoon prachtig.
Onze lunchpauze was in Gasthaus “Bei Lonnen “ in Ormont. Dit is een leuke locatie en het was goed geregeld want het eten was al vooraf besteld zodat we allen gezamenlijk konden eten. Dat was wel fijn en gezellig.
Nu de TR’s weer starten en onze weg vervolgen richting onze eindbestemming maar Peter had nog een leuk uitstapje voor ons gepland voordat we bij het hotel arriveerden. Het waren de Irreler Wasserfälle nabij Prümzurlay. Deze waren mooi om te zien en ook de attractie die er was, namelijk een speciale hangbrug over het water. Iedereen vond het er prachtig en er zijn veel foto’s van gemaakt.
Nu nog even een klein stukje rijden en we waren op onze eindbestemming, onze weekeindlocatie Hotel-Restaurant Koch-Schilt in Irrel. We konden nu onze TR’n parkeren op de parkeerplaats achter het hotel. Sommigen hadden een plekje in een van de garageboxen kunnen bemachtigen (de mazelkonten), de rest moest dus alles afdekken. Nu snel alles naar de kamer brengen en dan doen wat op de route aanwijzing stond als laatste opdracht: alles uitpakken en naar de bar.
Het diner was gepland om 19.00 uur. De tafels waren zo opgesteld dat de dames bij elkaar konden zitten en de mannen natuurlijk ook. Het diner was in buffet vorm en er was keuze uit vlees en vis dat was wel fijn, ook voor de groenten een verscheidenheid dus keuze genoeg. Het natafelen duurde tot in de late uurtjes. De mannen hadden het natuurlijk over hun TR-etjes en allerhande technische dingen en details en de vrouwen (weet ik niet was er niet bij) natuurlijk ook hun dingetjes. Na 24.00 uur lag iedereen in zijn bedje dromend van wat de volgende dag zou gaan brengen.
Dag 2: de tourrit
Na een stevig ontbijt was het dan zover er stond ons een prachtige rit te wachten “De kastelenroute”. De tour gaat door het wondermooie Müllerthal waar veel kastelen liggen, enige hebben we bezichtigd zover het ging en er tijd voor was, de rest zijn we voorbij geflitst want we hadden toch meer dan 210 km te rijden.
De koffiestop is op verschillende willekeurige plaatsen gehouden, meestal met een kleiner groepje, dat paste dan ook net op het terrasje wat we aandeden.
De lunch hadden we in het bijzonder mooie stadje Esch-sur-Sûre. Eerst moesten we voor onze TR-en een plekje vinden. Rien stond voor de ingang van het stadje al geparkeerd en gaf aanwijzingen hoe we moesten rijden om een plekje te vinden om te parkeren. Nu te voet naar ons lunchadres. Voordat we het terras van onze lunchlocatie bij Schmaach em de Séi a méi bereikten, moesten we door het stadje lopen, dit was erg leuk en mooi. We moesten wel enkele steile hellingen trotseren voordat we aan het gezellige terras aankwamen. Het was er erg druk maar Peter had dit voorzien en had natuurlijk al plaats voor ons gereserveerd. Iedereen heeft wat lekkers uitgezocht om te eten en te drinken. Na het rust-, praat-en smuluurtje zijn we weer verder de route gaan vervolgen.
Deze route was bijzonder mooi aan natuur en historische stadjes en dorpen waar we volop van hebben genoten. Het rijden ervan was een waar genot. Voor menigeen ook een uitdaging, hier moest je je stuurmanskunst laten zien en dit rijden was geweldig: scherpe bochten, steile hellingen en afdalingen, te veel om ze te tellen. Het was een genot om nu in een open TR te rijden. Degene die niet mee zijn gegaan dit weekend, hebben dan ook veel gemist.
Toen we in de late middag weer terug waren in het hotel, is een grote groep te voet naar een prachtig natuurverschijnsel gegaan. Dit was de prachtige Teufelsschlucht. Hier ging een aardige steile klim aan vooraf en het was erg warm, ook nog om deze tijd, puffen dus. Het was wel de moeite waard om dit bijzonder schouwspel te zien. En dan na gedane arbeid even lekker uitrusten op het terras bij het hotel bij een lekker drankje en nog even napraten over onze belevenissen van deze dag.
Daarna zijn we naar onze kamers gegaan om ons op te frissen voor het diner dat om halfacht voor ons gereed stond. Wederom is er ons weer een lekkere maaltijd voorgeschoteld en tijdens de maaltijd en nog heel lang erna zijn de belevenissen van deze prachtige dag besproken. Tijdens deze avond heeft onze regio coördinator Ron Palmen de organisatoren Peter en Marianne met lovende woorden bedankt voor de organisatie en regelen van het weekend en hen nog een fijn aandenken gegeven waar ze straks op een lange rustige winteravond van kunnen genieten. Nog lang hebben we na gekeuveld voordat de vermoeide coureurs en navigators het bijltje erbij neerlegden en toch maar hun bedje opzochten na een vermoeiende maar voldane dag.
Dag 3: de terugreis
Iedereen was vroeg uit de veren, de mannen moesten nog even alles controleren aan de TR’s, olie verlichting kap open maken, enz. De dag tevoren had iedereen zijn tank afgevuld met de goedkopere benzine uit Luxemburg, Peter had dit al in de route ingepland zodat iedereen net voor de grens kon aftanken. Toen lekker ontbijten, de koffers waren alweer ingepakt en alles werd weer in de TR gestouwd, passen en meten voor de meesten vooral als er wat extra bagage bijgekomen was. Peter hield nog even een briefing op de parkeerplaats om wat aanvullingen te doen v.w.b. de koffiestop die we in Gerolstein hadden. Nu weer op pad en genieten van ook deze mooie route van vandaag. De koffiepauze, dit was in Gerolstein en was goed geregeld want we konden onze voertuigen in de bijbehorende parkeergarage kwijt. De lokaliteit was Italiaans en dus was de koffie super. Nadat de koffie op was en iedereen weer bijgepraat was zijn we weer on route gegaan. Nu reden we richting Ripsdorf waar we gingen lunchen. De rit hierheen was ook weer geweldig mooi zoals we al de hele dag konden genieten van de bijzondere omgeving van de Vulkaan Eifel. In Ripsdorf verzamelden we ons bij restaurant Breuer. Het was er ontzettend druk met dagjes mensen die ook genoten van het fijne weer, dus ook op het terrasje van het restaurant. We wisten dat het wel even kon duren voordat we wat konden eten, weliswaar konden we natuurlijk wel lekker wat drinken. Dat was ook wel nodig want het was snikheet en een drankje ging er dan ook gretig in. Het lange wachten werd beloond met lekker en goed eten, iedereen had natuurlijk zelf een keus kunnen maken, kortom het was goed, lekker en betaalbaar. Voldaan van de lekkere lunch zijn we weer terug in onze bolides gegaan om de route verder te volgen. We zijn langs Blankenheim via Schleiden, Gemünd langs de Rursee weer richting Nederland gereden, voor de meeste van ons bekend terrein. Het laatste deel van de route ging via België naar Vijlen waarbij het Hotel-Restaurant Vijlerhof onze eindlokatie was en waar de meeste van ons nog even bij elkaar gezeten hebben met een lekker drankje en een plankje om de hoogtepunten van het afgelopen weekend nog eens te belichten en te bespreken. Kortom, nog even nagenieten.
Nog een nabrandertje: de equipe nummer 12, Ken en Martha Smyth, konden niet met de TR mee omdat de polsbreuk van Ken nog niet genezen was. Maar ze waren wel mee met het weekend. We vonden het fijn dat jullie erbij waren.
Beste Peter en Marianne, jullie hebben ons een geweldig weekend bezorgd. Ik weet dat het veel moeite en tijd heeft gekost dit te regelen. Mijn dank hiervoor en natuurlijk ook van alle equipes die meegereden hebben, het was top. Een weekend om niet snel te vergeten.
Renee en Bernadine Hilverda