Zaterdag 12 februari hebben we onder de regels van Covid 19 onze nieuwjaarsborrel gehouden in herberg Mareveld in Schimmert. Onder het genot van een glaasje en een lekker buffet konden we ondanks de beperkingen van afgelopen jaar toch terug kijken op de diverse activiteiten die we gehouden hebben. Verder heeft Ron Palmen de voorlopige agenda voor 2022 toegelicht en informatie voor de Meet en Greet mede gedeeld.
Na een mooie herfstweek met de nodige uren zon waren de voorspellingen voor het weekend het tegenovergestelde. De zaterdag begon met fikse regenbuien. Ook de zondag zou het niet droog blijven. Maar de ochtend begon droog met een zonnetje, dus kapje kon open. Alweer de 4de wildrit op rij georganiseerd door René en Bernardina Hilverda. Vorig jaar i.v.m. Covid gecanceld. Maar dit jaar mochten we weer. Start was in Slenaken in het Gulpdal, omstreeks 09.00 uur verzamelen. Dus op tijd thuis vertrokken. Onder het genot van koffie met een flink stuk vlaai konden we weer wat bij buurten. Sommige TR-vrienden hadden elkaar maanden niet meer gezien.
De routeboeken werden uitgereikt en René nam het woord om tekst en uitleg te geven. Met name over de diverse omleidingen in de route. Ook had René de route gedeeld in een gps bestand voor op de Garmin. Maar dit werd niet door iedereen gewaardeerd, want eenmaal onderweg moesten diverse chauffeurs de keuze maken welke stem ze liever hoorde. Die van de Garmin of van de navigator, met de dreiging om route boek dan maar aan de kant te gooien. De meest kozen voor het laatste maar zette alleen het geluid uit en draaiden het scherm naar zich toe zodat toch met één oog de paarse lijn gevolgd kon worden. 😉 Na deze briefing mochten alle 14 equipes de weg op onder een stralend herfstzonnetje voor een tocht van 225!! km door de Belgische Ardennen. Deze zou 205 km zijn geweest als we niet diverse omleidingen hadden i.v.m. weggeslagen of afgesloten bruggen en wegen door de recente overstromingen van afgelopen juli.
Vanuit Slenaken waren we zo over de grens in de Voerstreek. Al snel bevonden we ons in het land van Herve, bekend van de Herve kaas. De route voerden ons door typisch Waalse dorpjes als Aubel, Battice, Petit-Rechain, Wegnez en Pepinster, waar de eerste ingecalculeerde omleiding was. Het was nog goed te zien wat het anders zo kalme riviertje de Vesdre hier had aangericht. Huizen en bruggen half ingestort, wegen gedeeltelijk weggespoeld en overal rommel (lees inboedel) langs de weg opgestapeld. Ook in Theux een omleiding om dezelfde reden. Maar de omleidingsroute was geen straf, lekker slingerweggetje richting Spa en nog zo’n weg naar La Gleize waar we de eerste stop bij het oorlogsmuseum “Le Decembre ‘44” maakten. Gezien de nog te rijden afstand werd besloten om bezoek aan het museum uit te stellen naar een ander moment. Na bezichtiging en fotograferen van de imposante Tiger tank met zijn brede rupsen vervolgden we de route via Coo in het dal van L’ Amblève en Manhay naar Baraque de Fraiture waar we konden lunchen in een echte Belgische Friterie. Enkele namen een portie ‘to go’ en konden dus al weer snel op weg. De meeste brachten het geduld op om binnen te eten.
Na de lunch ging het in zuidwestelijke richting afdalend naar het dal van de Ourthe. Op deze weg wordt de jaarlijkse hill climb ‘Course de Côte de La Roche-en-Ardenne’ gehouden over een 5,5 km lang traject met deelnemende voertuigen van rally- tot formule auto’s.
Vanaf de zuidelijkste plaats van de route in la Roche-En-Ardenne ging het noordwaarts, de Ourthe volgend richting het (volgens België) kleinste stadje ter wereld, Durbuy, waar het altijd druk is.
Via Sprimont en Louveigne komen we bij Fraipont weer in het dal van de Vesdre. Toch even langs het Imperia- museum van Dany HODY welke hij sinds 2008 beheert. Maar na de overstromingen van juli dit jaar, waarbij bijna het hele archief vernietigd is, is hij er noodgedwongen mee gestopt. Gelukkig hebben wij dit museum in het voorjaar van 2012 nog bezocht. Hierbij werd onze TR2 nog nader geïnspecteerd door oud- medewerkers van Imperia, of deze ook niet in Nessonvaux geassembleerd werd. Bleek niet het geval.
Verderop in Nessonvaux nog even langs de Imperia-fabriek voor wellicht een laatste bezoek?? Want ook hier zijn andere plannen voor. We stoppen voor de hoofdingang, waar eens een mooie houten deur in hing, maar ook deze is deels weggespoeld door de overstroming. De ingang is nu gebarricadeerd door betonnen ‘Legoblokken’. Verderop zien we nog een gedeelte van de testbaan met steile bochten die deels over het dak van de fabriek loopt. Op het binnenterrein is het nog een grote ravage.
Na dit alles wordt het toch tijd om richting Slenaken te gaan voor een drankje en meer..
Via Herve, Hombourg, Sippenaeken en Teuven belandden we na 230 km weer bij het eindpunt ‘de Boswachter’ in Slenaken. Als we onze TR’s geparkeerd hebben, begint het te druppelen dus maar snel het dak dicht en naar binnen, waar we na een drankje aan tafel mogen schuiven voor een heus 4-gangen wilddiner.
Het smaakt een ieder goed. Tussen de gerechten door merkt Ron op dat het regenbuitje nu toch wel een stormachtige plensbui is geworden. Jan herinnert er ons aan dat ie afgelopen juli hier nog een auto aan de brugleuning heeft zien hangen na het wassende water in de Gulp. Maar dit blijkt vandaag gelukkig mee te vallen.
Rond 20.00 uur werd het toch tijd om naar huis te gaan. De storm is gaan liggen, maar de weg uit het dal richting Hoogcruts lag vol met de uit de bomen geregende bladeren dus bergop rijdend was het hier en daar slippen en driften richting de rijksweg.
Het was vandaag een voortreffelijke afsluiting van een mooi TR-tour jaar.
Rene en Bernardina bedankt voor weer een geweldige Wild-rit. Jullie mogen het volgend jaar weer organiseren. Bedankt!!
Tekst, Peter van Nieuwenhoven
Foto’s: Ron Palmen en Peter v. N.
De jaarlijkse BBQ rit werd deze keer georganiseerd door Linda Austen en Dennis Hamacher.
De inschrijving liep vlot en als snel hadden zich 23 equipes ingeschreven.
Dennis had alles gereserveerd en een mooie rit uitgezet.
Alles onder controle zou je zeggen, totdat er zich een ramp voltrok in de Eifel, de Ardennen en in het Limburgse heuvelland. Door een nog nooit geziene stortvloed van modder en water hebben mensen hun leven gelaten en vele verloren hun huis en haard.
Ter voorkoming dat de rit door de crisisgebieden zou gaan, had Dennis de rit nog aangepast en nog een keer nagereden.
Op vrijdag avond maakte Duitsland nog nieuwe Corona-richtlijnen bekend. Alle deelnemers werd verzocht hun inentingsbewijs of bewijs van Corona-vrij mee te nemen.
Immers, we zouden door Duistland rijden.
Al met al een gedenkwaardige start van deze BBQ rit.
Samenkomst was in het Schutterspark in Brunssum en dit onder een stralende zon.
Na koffie en vlaai de briefing door Dennis en de uitreiking van het routeboek.
De route bracht ons vanuit Brunssum via Gangelt door de Selfkant richting het idyllische stadje Brüggen.
Een bezoek aan het kasteel was de moeite waard.
De Duitse lunch liet zich hier goed smaken.
Na Brüggen reden we richting Swalmen om bij Herberg de Bos door de bossen richting Boekoel en Assenray te rijden.
We passeerden Sint Odiliënberg, hier werden de overstroomde gebieden van de rivier de Roer vermeden. Vervolgens richting Koningsbosch en dan weer naar Brunssum.
De BBQ smeulde en het buffet werd in gereedheid gebracht.
Alles top geregeld en het buffet was heerlijk!
Linda en Dennis bedankt voor de organisatie en deze heerlijke dag
Voor een foto impressie bezoek onze fotoalbum pagina
De corona perikelen hielden steeds aan, maar toch verleidde de mooie weersvoorspellingen en de vooruitzichten op een gezellige dag Peter en Marianne van Nieuwenhoven om toch de koningsdag-rit te organiseren.
De oproep liet zien dat veel van onze clubleden wel een uitje konden gebruiken.
Maar liefst 28 equipes hadden zich ingeschreven dit ondanks de beperkingen van geen terrasbezoeken, geen restaurant bezoeken en geen pilsje aan de bar.
Alles was weer top geregeld. Samenkomst met take a way koffie en vlaai bij Huyskamer en Daastjeshoeve in Nederweert.
September 2020 was onze laatste TR club rit en veel clubleden hadden elkaar een lange tijd niet gezien. Vele ellenbogen worden er dan ook uitgedeeld. Immers afstand houden een geen handen schudden was nog altijd het corona protocol.
Om bij de take a way koffiegelegenheden onderweg geen opstoppingen te veroorzaken werd er gestart met 2 minuten tussenpozen tussen elke auto.
Peter en Marianne hadden een route uitgezet die ze de “Groote-Heide Peel route” hebben genoemd. Lengte van de route 130km door Noord Limburg en Noord Brabant.
Een mooie route met onderweg diverse take a way gelegenheden en voor de sportievelingen onder ons een wandelroute in natuurgebied de Grote Peel en wandelen over de Strabrechtse Heide.
Onderweg een heuse take a way lunch met doggy bag .
Peter Marianne top geregeld bedankt voor de voortreffelijke organisatie.
verslaggevers: Marian & Han Hendrickx
Het is vrijdag 11 september, 08.30 uur. Onder de toren van het Drielandenpunt in Vaals en onder een stralend blauwe lucht verzamelen zich11 kleurrijke, prachtige TR-rutjes.
De mannen en vrouwen van regio 7 Limburg, in de wandelgangen de TR Vrienden Club, staan op het punt om te beginnen aan een trip naar de Moezel. Maar eerst moet er worden ontbeten, want net als met een lege tank kom je met een lege maag ook niet ver. In het restaurant van het Drielandenpunt waren keurig netjes volgens de coronaregels tafels gedekt, iedere tafel één stel van de vrienden. En na een heerlijk ontbijt konden we starten.
De tocht is uitgezet door Peter en Marianne van Nieuwenhoven (hierna te noemen organisatie P&M). Voor de navigatoren was het even goed kijken, want dit was een nieuwe manier van rijden. We moesten onze weg niet vinden via het bekende bolletje-pijl systeem maar via stedelijke bebouwingsborden (die heb je in het geel, het rood en in het wit), stoplichten en rotondeborden. En ja, dat lukt (als je in Aken tenminste de stoplichten goed telde!)
Voorspoedig bereiken we al gauw de eerste koffiestop c.q. plasstop in Einruhr. Voor het eerst komen hier de Mundmasken tevoorschijn, die je in Duitsland moet gebruiken als je een horecagelegenheid ingaat. En, hoewel we niet in colonne rijden, komen we hier wel allemaal ongeveer samen aan. Datzelfde geldt ook voor de lunchstop in Dreis-Bruck waar een niet kinderachtige Salat mit knusperigen Hünchen mit Mango Soße voor € 5,90 (!) onze favoriet blijkt te zijn. Dat heeft organisatie P&M goed geregeld. We hoeven zelf nergens aan te denken. Dat daarnaast de zon schijnt, het landschap mooi is en de autootjes ook als een zonnetje rijden maakt het alleen maar beter. Wat een relaxte manier van reizen is dit toch.
Maar organisatie P&M heeft ook bedacht dat een hele dag autorijden niet goed kan zijn voor een mens. Dus is er ook een uitstapje naar de Dreimühlen waterval ingepland. We maken er een heuse wandeling langs kalkstenen rotsen over een avontuurlijk Eifel Krimi bospad en komen op een idyllisch plekje in het bos waar water over de groen bemoste rotsen naar beneden valt. Weinig maar wel heel mooi. Het ontlokt deze en gene de vraag of iemand boven op de rots een kraan heeft opengedraaid? Na op deze manier de benen te hebben gestrekt vervolgen we opgewekt onze tocht door de Vulkan Eifel naar de Moezel.
Tegen het einde van de middag komen we bij Landhotel Neumühle in Enkirch aan. Met wat passen en meten kunnen alle TRs op de kleine parkeerplaats achter het hotel. Een prima familiehotel dat heel rustig even buiten het dorp ligt. Na het borrelen op het terras laat de familie zien dat ze ons graag wil vertroetelen met een uitstekend 5-gangen diner. Vanwege corona zitten we met maximaal 8 personen aan tafel. Als vanzelf ontstaat er een vrouwentafel en de mannen verdelen zich over de andere tafels. Een dag in een open auto maakt moe, dus jullie verslaggevers vertrekken na het eten naar hun kamer. Maar als gebruikelijk met de vrienden schijnt het op het terras echter nog lang rustig en gezellig geweest te zijn…
De volgende ochtend na een ontspannen ontbijt, waarbij alles wat we nodig hebben en/of lekker vinden op onze tafel voor ons wordt neergezet, halen wij onze autos onder hun tonneaus vandaan voor een tocht langs de Moezel. Bij het vertrek komt de eigenaar van het hotel ons melden dat er een weg in onze route is afgesloten. Na enig crisisberaad is er al snel een alternatieve route bepaald en kunnen we vertrekken. Uiteraard is er ook vandaag ruimte voor een Kaffee und Kuchen stop. De Moezel ligt de ene keer links van ons en de andere keer rechts, omzoomd met uitgestrekte wijngaarden. We genieten van de afwisselende vergezichten. De lunch heeft organisatie P&M op een bijzondere plek gepland, namelijk bij het Zylinderhaus museum in Bernkastel-Kues. Het is intussen zo warm geworden dat iedereen een plekje in de schaduw zoekt. Na de lunch (door enig handig financieel geregel van de organisatie is er geld beschikbaar om ons hierop te trakteren) kunnen we op eigen gelegenheid het museum in en ons daar onderdompelen in onze jeugd. Heel wat Duitse classics en motoren uit de jaren vijftig, zestig en zeventig, een heuse ARAL Tanke, een tante Emma Laden en een uitgebreide collectie van radio’s, tv’, platenspelers en andere nostalgische apparatuur.
Daarna vervolgen we de route op ons gemak verder berg op en berg af langs de Moezel. Wel even opletten voor de tractoren van de wijnboeren, want de oogst is nog niet helemaal binnen. Maar wat zijn die wijnbergen en Moezel panorama’s toch mooi! Na een vroeg diner (van weer 5 voortreffelijke gangen) in ons hotel gaan we met z’n allen op bezoek bij buurman Neumühle Weinhaus. De eigenaren Norbert en Josephine Schütz ontvangen ons gastvrij om ons diverse witte, een enkele rode en daarnaast nog een groot aantal Obstbrände / brandewijnen te laten proeven. Wat zal het wezen? Een klassieke Riesling, een ‘moderne’ Rivaner of toch die halbtrockener Weißburgunder? Er wordt veel geproefd en overlegd, maar jammer, jammer, veel ruimte hebben we in onze cabriootjes natuurlijk niet meer. Langzaam maar zeker verdwijnt iedereen weer naar het hotel. Daar wordt nog wat nageborreld met daarbij krakelingen uit de tas van Sjé.
Ook de laatste ochtend is er een van grote relaxedheid. Lekker ontbijten en koffertjes pakken. Uitchecken hoeft niet want alles is geregeld en betaald door de TRVC. Er volgt nog een mooie rit het Moezeldal uit en de Eifel in. Ook deze dag bezorgt ons weer wat verassingen. Bij de Kaffee und (deze keer Kirsch/Choco) Kuchenstop in das Kriminalhaus in Hillesheim ontmoeten we Sherlock Holmes, Aghatha Christie, Hitchcock en Derrick. Helaas was Harry alvast even de wagen halen. Ondanks de inspiratie door deze speurders missen jullie verslaggevers de gemeenschappelijke lunchplek. We eten met z’n tweeën direct over de grens in België. Maar mag dat en hoe moet dat voor ons als Hollanders, die vanaf die ochtend in België onder het code oranje of rood regime vallen?? Het restaurant weet het blijkbaar ook niet en we lunchen heerlijk ongestoord op het terras in het zonnetje. Verder vervolgen we onze route dwars door het Duits sprekende deel van België over het Hoge Venn, via de Voerstreek naar Nederland.
Aan het eind van de middag komen dan alle 11 TR-rutjes weer bij de Zeute Aardbei in Noorbeek bij elkaar. Waar, hoe kan het ook anders, allerlei aardbeilekkernijen te koop zijn. Maar geen zorg, er is ook wijn en bier.
Hier eindigt onze trip met dankwoorden en een presentje voor organisatie P&M. Wat hebben die ons weer een fantastisch weekend bezorgd!.
Voor een foto impressie kijk op onze fotoalbum pagina met fot’os van Han Hendrickx, Peter van Nieuwenhoven, Jeroen Hovens en Sandra en Ron Palmen.
Na de gedwongen corona pauze hebben we op 19 juli gelukkig weer een rit gehad.
Gepland was een BBQ tour echter door de corona richtlijnen is deze door Hans en Liesbeth Flekken en Paul en Sjé Bastiaens omgetoverd in een picknick tour.
Ontvangst en samenkomst was in de tuin van Hans en Liesbeth in Roermond waar de koffie en vlaai klaar stonden.
Hans deelde het routeboek uit en waarschuwde voor de flitspalen, gemene drempels en eventuele omleidingen.
We konden op pad maar niet voordat iedereen van goed gevulde picknick tas met bijbehorende plaid werd voorzien.
Het weer was fantastisch de tour werd door het Noord Limburgse landschap gereden met een kleine doorsteek naar Duitsland.
In Grubbenvorst kwam de groep bij elkaar voor de gezamenlijke picknick lunch.
Na de lunch voerde de route ons via het Maas dal weer naar de tuin van Hans en Liesbeth voor een afsluitend hapje en drankje.
Een prima geslaagde dag met dank aan het organiserende team
Voor een fotoverslag kijk op het fotoalbum van onze site. Hier vind je foto’s gemaakt door Jan Martens, Ron Palmen en Rien Segers
Snertrit versus Coronavirus”
Terwijl het coronavirus het land in zijn greep houdt, konden we de snertrit 2020, voor de 3e maal op rij georganiseerd door Ria en jan Martens, op 15 maart, als openingsrit TR- seizoen 2020 toch door laten gaan.
Iedereen heeft er al maanden naar uitgekeken, de 1e rit van het seizoen, traditioneel georganiseerd door Jan en Ria Martens, “de snertrit”! Of, om met Jans’ woorden te spreken de “Erwtesop-rit.”
Na maanden sleutelen aan onze bolides, wordt het tijd dat ze weer met de neus in de frisse wind kunnen gaan rijden.
Er hadden zich 18 auto’s aangemeld, een heel mooi aantal, echter aan de start verschenen toch maar 10 auto’s. Het Corona-virus en de voorzichtigheid, hadden toch al enkele deelnemers doen besluiten om uit voorzorg niet mee te rijden. Jammer maar begrijpelijk, en voor sommigen was hun TR niet op tijd klaar!
Het startpunt , café Bergrust, een mooi etablissement tussen de beide rijbanen van de A2, naast vliegveld Beek.
Het weer was prima, na maanden van regen hadden we geluk, we kregen wat we verdienden, een lekker zonnetje, afgewisseld met wat wolkenpartijen. We kwamen om 10 uur bijeen, en onder het genot van een kopje koffie en een lekker stuk vlaai, ontwaakte iedereen uit zijn winterslaap.
Nadat Jan de rit had uitgedeeld en had voorzien van enig commentaar, werden de eerste TR’s gestart en vertrokken we rond de klok van 11 uur.
Jan had een route uitgezet van ongeveer 140 km, die ons leidde door ons bekende Heuvelland met een klein uitstapje over de Belgische grens.
Mooie kronkelwegen afgewisseld met vergezichten slingerde ons van dorp tot dorp.
Rond half een arriveerden we in Ubachsberg bij de Bernardushoeve. Een mooie plek om onze lunch te nuttigen, mede door de ongerustheid over het virus hadden we plek genoeg. Na een lekkere salade of een “vega-tosti, een kopje koffie of al een lekkere blonde La Chouffe!!, gingen we rond half 2 weer op pad.
De route voerde ons verder, al slingerend door onze vele Limburgse dorpen, en hoe Jan het weer voor elkaar krijgt, er zaten weer stukken tussen, die ons allen verrasten.
Rond 16 uur arriveerden we aan het eindpunt, café Bergrust. Na een paar lekkere Belgische biertjes, werd de “erwte-sop”, met roggebrood en “katespek” geserveerd, TOP.
En toch eindigde de dag eigenlijk in mineur, de uitbaatster van café Bergrust, hoorde tijdens de nieuwsuitzending van 16 uur, dat alle horeca gelegenheden om 18 uur de deuren moesten sluiten. Hopelijk blijft ons nog veel ellende bespaart, want er staan dit jaar nog vele mooie TR- evenementen op de kalender!.
Maar we zijn sterk!, Jan en Ria bedankt voor de mooie rit, en hopelijk tot gauw.
Voor foto’s bezoek ons fotoalbum.
Paul Bastiaens
Beste TR-liefhebber,
Op 24 januari hebben we het TR-jaar 2019 weer afgesloten met een buffet en de jaarvergadering.
Tijdens de jaarvergadering hebben we de ritten voor zo ver mogelijk voor 2020 vast gelegd. De agenda vinden jullie op de agenda-pagina van deze site.
Aansluitend hebben een gezellige avond gehad met een leuke spelavond.
Even terug in de tijd met oud hollandse spelen, een heuse flipperkast en een spelletje tafelvoetbal. Voor een impressie blader eens even door de fotopagina.
Als afsluiting van ons rittenseizoen 2019 hebben we zondag 3 november onze traditionele wild-rit verreden.
De rit was door René en Bernardina Hilverda georganiseerd zoals ze ook verleden jaar fantastisch gedaan hebben.
De start was in Hotel-Restaurant Vijlerhof, in Vijlen waar de koffie, thee met vlaai al klaar stond.
De startlocatie was niet te missen want Ron Palmen had een officiële TRCH vlag geplaatst.
René Hilverda had weer een mooi routeboek samengesteld. Mochten we verdwalen: geen nood René had ook de route in GPX-format aangeboden voor het navigatiesysteem. Maar dat was alleen voor noodgevallen, want het is natuurlijk leuker en spannender om de aanwijzingen in het routeboek te volgen.
Een drietal equipes hadden zich t.g.v buikgriep helaas moeten afmelden.
Logisch want met een opgevoerde stofwisseling rijden in een TR is geen pretje.
Rond 10 uur werd de rit gestart die via Zuid Limburg door de Eifel leidde.
Het was wisselvallig herfstweer en de heuvels lagen er met de kleurrijke herfstkleuren schitterend bij.
Een bezoek aan de Abdij Mariawald was ingepland. Hier werd de lunch gebruikt. De stevige Duitse erwtensoep kon menigeen wel verdragen.
Na de lunch werd de rit door de Eifel voortgezet met als eindpunt de startlocatie het Vijlerhof.
De dag werd afgesloten met een driegangendiner in de vorm van een wildmaaltijd.
Het rittenseizoen 2019 werd met deze rit gepast en uitstekend afgesloten.
Met dank aan René en Bernardina Hilverda.
Voor een foto impressie bezoek ons foto album op onze site met foto’s van Ron Palmen, Devin van Nieuwenhoven en Dirk Vonk
Geachte lezer,
Onze jaarlijks weekend zit er weer op en het moet gezegd worden het was zeer geslaagd.
Peter, Marianne, Paul en Sjé hebben ons verrast met een uitstekend georganiseerd weekend.
14 Equipes verzamelden vrijdag 27 september bij kasteel Vaalsbroek voor een gezamenlijk ontbijt om vervolgens een drie landen tour van 235 km te starten.
We ontvingen een routeboek, bolletje pijltje, en uitgebreide beschrijvingen van wat we zouden gaan zien.
Onder een mager zonnetje werden we getrakteerd op mooie routes door het Limburgs heuvelgebied, de Belgische en Luxemburgse Ardennen, met als eindpunt de overnachtingen in Chateau de Latour in Virton België, een echt chateau met culinaire diners.
Het Chateau werd niet droog bereikt, onderweg viel het er met bakken uit. Dit was snel vergeten na het genot van de nodige Belgische speciaal bieren.
Het thema van dit weekend was de slag om Verdun.
De tweede dag vervolgden we de tour door het Noord Franse landschap waar de historische veldslagen van de eerste wereldoorlog hebben plaats gevonden.
We bezochten diverse musea en bezienswaardigheden die op ons allen een diepe indruk hebben nagelaten. Het werd ons weer eens duidelijk dat oorlog alleen maar verliezers kent en dat Europa 100 jaar geleden een continent was met hevig verdeelde landen. Tijdens de tour passeerden we diverse monumenten en fortificaties daterend uit die tijd.
De derde dag ging het huiswaarts met als eindpunt De Waterburcht in Millen- Riemst dicht tegen de Nederlandse grens bij Maastricht.
De start in Virton was weliswaar droog echter al gauw werd het erg dreigend en gevolgd door de nodige stortbuien. De ruitenwissertjes van onze TR3 hebben hard moeten werken om zicht te houden op de kronkel weggetjes.
Halverwege de route klaarde het op en de laatste kilometers naar Millen Riemst konden dan ook open afgelegd worden.
We sloten een mooie tour af met een diner in de Waterburcht met dank aan Peter en Marianne van Niewenhoven en aan Paul en Sjé Bastiaens voor de voortreffelijke organisatie.
Voor een foto impressie bezoek ons foto album op onze site met foto’s van Dirk Vonk en Rien Segers