Van 19 tot en met 21 september vond onze jaarlijkse weekend-rit plaats. Zie onderstaand verslag van Han en Marian Hendrickx en ondersteunt door de foto’s in ons fotoalbum.

TR-weekend in de Vulkaan Eifel

Door Marian en Han Hendrickx

Foto’s: Marian en Han Hendrickx 

In het weekend van 19 tot en met 21 september waren wij weer eens te gast bij de TRCH regio 7 Limburg of te wel, de TR-VriendenClub. Er stond een weekend in de Vulkaan Eifel op het programma. Start was op vrijdagmorgen om 08.30 uur met een ontbijt in het Boshotel in Vlodrop. Vanwege dat vroege tijdstip en de afstand Alphen aan den Rijn – Vlodrop hebben wij ervoor gekozen om in het hotel te overnachten. Daardoor werden alle aankomende Limburgse auto’s op de parkeerplaats onder een stralende blauwe lucht begroet door onze zonnige gele TR6. Gelijk iedereen vrolijk.

Na het ontbijt en een gedegen briefing door de organisator René Hilverda, routeboek opengeslagen en GPS track en motor gestart. Naar Limburgse TR traditie ingedeeld in groepjes van 3 of 4 auto’s, die de tocht voor de veiligheid maar vooral ook voor de gezelligheid samen maken. Meteen de grens over en Duitsland in. Een voor ons onbekende route door het Heinsbergerland langs oude kolenmijnen en daarbij behorende steenbergen. In Hückelhoven hebben ze -anders dan in Nederland- nog een oude mijn inclusief schacht laten staan!  Bij de lunchstop in Heimbach was op ons gezelschap gerekend. In een mum zagen we veel borden ‘Currywurst mit Pommes’ voorbijkomen. 

Goed gevuld vervolgden we het tweede deel door het noorden van de Eifel, een heuvellandschap met fijne wegen waarin onze TR-en zich helemaal thuis voelen. De chauffeurs konden hun hart ophalen aan de vele slingers naar links en naar rechts en op en neer. En wat boften we met het weer. Onderweg kwamen we door het pittoreske Blankenheim met z’n witte vakwerkhuisjes, imposante burcht en de bron van de rivier de Ahr. Toch maar even de auto uit, ‘rondtrampelen’ en koffiedrinken in het oude centrum.

Aan het einde van de middag kwamen we bij het hotel: uniek. Villa Kronenburg bleek in een klein dorpje op een heuvel aan de voet van een kasteelruïne te liggen. Via smalle straatjes met kinderkopjes, langs kleine witte vakwerkhuisjes, door twee kasteelpoorten, bereikten we de speciaal voor regio 7 gereserveerde parkeerplekken op het plein voor het landhuis naast het hotel. Bij het inchecken kregen we de mededeling dat we door het restaurant moesten lopen, voorbij de grote spiegel een deur door twee wenteltrappen op naar onze kamer. Dat deed toch wel even aan Harry Potter denken. Het diner was uit de kunst, 3 gangen met bij het hoofdgerecht keuze uit vlees of vegetarisch. Zoals de Limburgse TR traditie voorschrijft was er voldoende drank beschikbaar voor de nazit en bleef het nog lang gezellig in onze gelagkamer.

Na het ontbijt de volgende ochtend werden we weer gebriefd en kregen we de route voor de dag van René. Een rondje van zo’n 210 km door de Vulkaan Eifel. Er lag weer een mooie dag voor ons. Halverwege de ochtend stopten we met ons groepje voor koffie en plaspauze bij het clubgebouw van golfbaan Lietzenhof in Burbach, waar we door de eigenaar gastvrij en met Rijnlandse humor ontvangen werden. Heerlijk gepauzeerd op het terras in het zonnetje. En verder maar weer. Het landschap van dit deel van Eifel is zo’n 700.000 jaar geleden gevormd door vulkanen. Al heel lang geleden zijn die uitgedoofd en nu begroeid met bossen en weilanden. Kenmerkend zijn overal zichtbare tot wel 750 m hoge vulkaankegels met door bron- en regenwater water gevulde kraters, zogenaamde maren. En ook vandaag waren er meer dan voldoende slingerende, smalle wegen. Daar werden de TR-ren weer blij van.

Aangekomen bij bij Forsthaus Kasselburg met uitzicht op het stadje Gerolstein bleek dat René behalve tafels voor de lunch ook een speciale parkeerplaats voor onze TR-en had gereserveerd, aan de voet van de ruïne van een typisch Duits bergkasteel. Een ideale setting voor mooie fotomomenten. Niet alleen voor ons. De andere bezoekers van het restaurant maakten minstens zoveel foto’s, waarbij Rien trots opmerkte dat zijn TR3A de meeste aandacht kreeg , “zoals altijd”. De gutbürgerliche lunch werd vlot opgediend en tot onze grote verrassing en plezier plotseling afgesloten met een concert van een nostalgisch waterorgel. Voor de jongere lezers: dat is een toneel met een bak water vol fonteinen die op verschillende hoogten en in verschillende kleuren aangelicht op en neer gaan op de maat van walsmuziek à la André Rieu. Voor ons: jeugdsentiment. 

Vrolijk verder op weg naar het tweede deel over de Deutsche Vulkanstrasse. Uitstekende wegen, heerlijk weer en lekker snorrende autootjes. Na nog een koffiestop in Hillesheim toch maar wat extra gas gegeven, want voor het eerst dit weekend werd de lucht eerst licht- en daarna donkergrijs. Bij terugkomst bij het hotel gingen alle kappen maar vast dicht. Voor het eten nog even tijd gemaakt voor een wandeling door het gehucht, inclusief beklimming van de kasteelruïne Kronenburg vanwaar we een grandioos uitzicht op de omgeving en op onze TR-ren beneden hadden. En de avond was weer heel lekker en heel gezellig.

Volgende ochtend: ontbijt, briefing + routeboek, uitchecken en starten maar. Helaas noodzaakte het weer tot dichte kappen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ook op deze laatste dag had René weer een prachtige route voor ons in petto. Huiswaarts in noordelijke richting. Voor de lunch reserveerde hij bij een echte Eifel-Gaststätte in het kleine gehucht Widdau. Het restaurant bleek zeer in trek, ook bij de voorbij blazende optocht van Porsches, Ferrari’s en een enkele Lambo en MC Laren. Die hadden de route langs deze Gaststätte kennelijk ook ontdekt als een ideale aan- & afvliegroute op weg naar of van de Nürburgring.  Maar hoe druk het ook was, de bediening was vlot en attent. En zagen we nu weer veel patat en worst voorbijkomen? Afrekenen moest in contanten, want “zahlen mit Karte?” was hier nog niet doorgedrongen.

Na de lunch was het afscheid nemen van onze Limburgse TRvrienden, want wij bleven nog even langer in de Eifel. De anderen reden op hun gemak terug naar het Drielandenpunt Vaals, waar de tocht geheel volgens Limburgse TR traditie werd afgesloten.

Het waren drie fantastische dagen, beste TRVC’ers. Dank dat we met jullie mee mochten. En dank vooral aan de organisator van het weekend René, die met steun van zijn Bernardina de zaken perfect voor elkaar had: routes, toeristische informatie, hotel, horecavoorzieningen onderweg en zelfs het weer. Het klopte allemaal! 

Tot volgend jaar.

Marian & Han

Foto’s van Ron, Sandra, Peter, Marcel en Rien

Harrie Smeets is al 26 jaar lid van regio Brabant en sinds anderhalf jaar, wegens verhuizing naar Limburg, ook lid van de regio Limburg. Dat was voor hem een goede reden om een rit te organiseren voor en door beide regio’s. De rit was gepland op zondag 10 augustus 2025 met een start in het Limburgse Heythuysen en de finish is in het Brabantse Someren. Onderweg zouden we lunchen in de Peel.

Er hadden zich maar liefst 43 equipes aangemeld voor deze rit. Een overweldigend aantal dat de nodige zorgen bij Harrie als organisator te weeg bracht. Het geplande eindpunt moest herzien worden. Simpelweg door te veel deelnemers en te weinig parkeerplaatsen.

De start was bij Boscafé de Busjop in Heythuysen. We verzamelen omstreeks 10 uur op de speciale gemarkeerde parkeerplaats. Een mooi gezicht 43 TR’s op een rij onder de stralende zon. Harrie had hier het een ander voor ons geregeld. Onderwijl we kennis maakten werden de vele liters koffie en 91 stukken Limburgse vlaai geserveerd.  Het route boek werd uitgedeeld bolletje pijltje door Brabant en Limburg. Gestart werd er in tussenpozen van groepen met 4 equipes.

We reden langs de Maasplassen waar het druk was, Stralend weer en de vele mensen zochten het water op. Snel weg van deze drukte richting het veerpont bij Beesel de Maas over, door de Heldense bossen het Peel gebied in op weg naar de lunch.  De lunch was bij Restaurant De Veenderij op het Toon Kortooms Park in de Peel. Harrie had hier een “Mijn kinderen eten turf”- lunchbuffet met soep, kroket, koffie, thee en veenbessensap gereserveerd. Onze auto’s werden bij het Toon Kortooms huis op het park geparkeerd.  Het was een leuk gezicht 43 TR’s  in een kring dicht op elkaar onder de eikenboom in de schaduw.

 Na de lunch verder door het Brabantse landschap.  De Rips, Milheeze, Bakel, Aarle-Rixtel, Nuenen, Mierlo met als eindpunt manege het Keelven in Someren. Op het terras werd nog na-gekeuveld en dankwoord aan Harrie voor deze geweldige dag was zeker op z’n plaats. Het was een mooi initiatief dat zeker navolging verdiend. Voor een foto-impressie zie onze fotopagina met foto’s van Harrie Smeets en Rien en Henny Segers

Harrie en Petra bedankt voor deze mooie dag.

Door: Martha en Ken Smyth

Als er in Regio 7 door een lid van de TRCH-TRVC een rit georganiseerd wordt, dan is er bijna altijd een Bourgondisch culinair tintje aan verbonden. Zo ook op 13 juli 2025. Henny en Rien Segers hadden aangeboden, die dag een rit te organiseren met aansluitend een BBQ. Om half tien kwamen 16 Triumph’s met 30 enthousiastelingen huize Segers in Born omsingelen, om bij een kop koffie/thee met heerlijke Limburgse vlaai vakantie ervaringen óf vakantieplannen uit te wisselen. In zijn hobbyruimte toonde Rien met gepaste trots wat hij in zijn vrije tijd met vakmanschap, passie en geduld op de draaibank met uiterste precisie produceert op het gebied van stoommodelbouw en stoomtractoren.

Om half elf werd het startsein gegeven voor een 140 km lange tocht naar en door de Peel. We zagen veenmoerassen, heidevelden, zandheuvels en in het soms eentonige landschap doken gastvrije Bosrestaurants op, die uitnodigden voor een hapje en een drankje. Wij stopten bij “Boscafé de Busjop” waar het erg druk was, maar het bedienend personeel desondanks uiterst vriendelijk bleef. Toen we onze weg vervolgden, konden we dat helaas niet zeggen van de medeweggebruikers. Sommige toeristen konden ons mobiele erfgoed niet waarderen en uitten luidkeels hun ongenoegen door allerlei scheldwoorden te roepen. Maar ……er waren ook positieve geluiden, want we hoorden ook: “Mooi” of “Bravo” van mensen die twee duimen omhoog staken of foto’s maakten.

We vervolgden onze rit en werden 10 kilometer vóór Deurne gewaarschuwd voor camera’s langs de weg. Wat een toeval! Deurne doet je denken aan Toon Kortooms, schrijver van wel 30 romans die zich voornamelijk in de Brabantse Peel afspelen, maar voor ons rallyrijders is het mooiste boek van Toon Kortooms: “Leven als de bliksem”. Hierin beschrijft Toon het leven van Maus Gatsonides, ooit de winnaar van de Rally van Monte Carlo en de Tulpenrally, maar ook de uitvinder van de flitspaal!!! en de automatische kentekenherkenning!!!

Na een smakelijke lunch in Vlierden pakten we de route zuidwaarts/huiswaarts op, terug naar het startpunt in Born waar Henny, bij stralend weer in hun mooie tuin samen met Nicole, alles in gereedheid gebracht had voor de overheerlijke BBQ.

Dank Henny en Rien voor het vele werk door jullie verricht, om deze bijeenkomst en rit tot een succes te maken. Het was een 5 sterren event!

Martha en Ken Smyth.

Foto’s : Rien en Henny Segers ene Ron Palmen

Door: Ron Palmen

Foto’s: Peter van Nieuwenhoven en Ron Palmen

Onze Majesteit, Willem Alexander voor intimi, bofte met het goede weer op zijn verjaardag. En wij dus ook met onze geplande Koningsdag-rit. Organisatoren Peter en Marianne verwelkomden ons om 9.30 uur op een bijzondere locatie in hun eigen dorp Nederweert-Eind oftewel D’Indj. We waren te gast bij openluchtmuseum Eyndershoof waar we door vrijwilligers werden getrakteerd op koffie/thee met zelfgemaakte vlaai uit hun eigen bakkes. Mochten jullie een keer in de buurt zijn, het museum is van harte aan te bevelen.

Na het lekker bijkletsen op de bankjes buiten, riep Peter ons bijeen voor de briefing en was het rond 10.30 uur tijd om te beginnen aan de route van 170km die ons door de Belgische Kempen zou voeren. Reeds na een uurtje rijden was er een eerste (koffie-)stop bij Western Saloon Pony Express in Peer. Dat is een leuke uitspan in de bossen waar je terecht kunt in een echte saloon voor een hapje en een drankje, zeg maar in Bonanza-stijl haha. Ze hebben ook lekkere Belgische biertjes waar een enkeling op dat moment ook al zin in had.

Maar goed, uiteindelijk zijn we samen gekomen om wat kilometers te rijden dus vervolgden we onze rit door de rustige en bosrijke omgeving en door slaperige dorpjes. Zo’n twee uurtjes tuffen later, was het tijd voor een typisch Belgische lunch met croque monsieur of croque madame in Café Central in Scherpenheuvel-Zichem, een gezellig dorpscafé.

In de namiddag reden we door Zolder en een gedeelte van de groep van in totaal 18 auto’s / 35 deelnemers meldde zich bij de hoofdingang van het racecircuit. En ja hoor, ze mochten gratis doorrijden en hebben op de tribune nog kunnen genieten van een aantal race-fanaten.

Op het einde van de warme dag waren we te gast bij Parc Maasresidence Thorn. Omdat Peter had afgesproken met de organisatie van het park dat we op de boulevard mochten parkeren, was ik er op tijd om de paaltjes uit de weg te laten halen om ongehinderd te kunnen doorrijden. Na het parkeren in Le Mans stijl, moesten we zoals door Peter verzocht even een stuk meegebracht karton onder de TR leggen. Je weet maar nooit met dat rollend Engels erfgoed, het kan gebeuren dat er een druppeltje (of meer) olie lekt. Dat zou niet zo fraai ogen voor een park dat pas 3 jaar geleden is geopend en waarvan de boulevard de eyecatcher is. Wij hadden ook heel wat bekijks want menig gast vergaapte zich aan de fraai ogende en blinkende automobielen. Een kind vroeg aan mama of dat speelgoed was tot ontsteltenis van moeders. Voor ons is het wel speelgoed, niet dan mannen?

Toen was het tijd voor een verfrissend drankje op het terras om de dag te evalueren en vervolgens de dag af sluiten met een lekker diner.

Peter en Marianne, bedankt voor het organiseren dat dit evenement.

TR was begin maart van de bokken gehaald, ontwaakt uit de winterslaap en klaar gemaakt voor de eerste rit op zondag 23 maart.  Zondag 23 maart de opening van ons ritten-seizoen 2025 met de erwten-soeprit of in de TRVC termen de SOP rit.

Een rit georganiseerd door Jan en Ria Martens, dat beloofde weer een mooie rit door het Zuid-Limburgse landschap.Op het parkeerterrein van de startplaats Brasserie Bie Ein in Schimmert stonden maar liefst 26 equipes klaar voor deze rit. Het regende maar dat mocht de pret niet drukken, eerst maar eens bij kletsen onder de koffie en vlaai dan zou het ondertussen wel droog worden. Jan reikte het route boek uit, een route met bolletje-pijl. Hier en daar werd nog ff de navigatie skills bij gewerkt en we konden vertrekken.

Zie daar; de zon was doorgebroken en het werd stralend weer en we hadden een 125 km lange rit voor de boeg. Na al die jaren toeren door Zuid-Limburg denkt dat je zowat alle weggetjes gehad hebt. Maar ook deze keer weer kriskras door die omgeving en hebben Jan en Ria ons weer weggetjes laten zien waar we nog nooit geweest waren. Limburg is en blijft mooi.

De dag werd afgesloten met een stevige kop erwtensoep met roggebrood en spek. Het seizoen is voortreffelijk geopend met deze rit.

Met dank aan Jan en Ria Martens

De TRVC/TRCH nieuwjaarsbijeenkomst bij de HandBoogSport HBS Wilhelmina, in  Ospel; Tijdens de korte “jaarvergadering” hebben we het afgelopen jaar doorgenomen en de geplande activiteiten in 2025. Een voorlopige agenda is onder voorbehoud vast gelegd:

Na deze vergadering hebben we van een heerlijk Italiaans buffet genoten. De begeleiders van HBS Wilhelmina stonden klaar om ons de speluitleg te geven van het boogschieten. Na enkele oefenschoten werd een wedstrijd ingezet. Na een spannende afvalrace werd Harry Wilms de uitendelijke winnaar.  Het was een geslaagde een gezellige avond als opening voor het ritten seizoen 2025

“De Wildrit” 2024! Afsluiting van een TOP TR-jaar Regio 7

Door: Paul Bastiaens

Foto’s: Peter en Devin van Nieuwenhoven, Rien Segers, Ron en Sandra Palmen

Jeroen en Joep hadden de uitdaging om het TR-jaar af te sluiten met de geplande Wildrit op 3 november.

Het weer was de afgelopen week niet geweldig, iedere ochtend mist! De weersvooruitzichten voor zondag 3 november waren niet veel beter. Toen om 8 uur de wekker afliep en ik naar buiten keek, zag het er grijs en grauw uit, maar wel droog! Op zaterdag mijn TR3 in opperste staat van paraatheid gebracht. Gepoetst, oil check, bandjes op spanning, deurtjes erin en, na wat wikken en wegen, het dakje toch maar eraf. Dan maar de piloten-cap op, dikke jas en sjaal, om de kou en mist te trotseren.

We werden om 10 uur verwacht in Brasserie Steinerbos. Aldaar was de samenkomst en ontvangst door de organisatie. Na 25 minuten arriveerden we vanuit Maastricht bij het Steinerbos. De parkeerplaats was al rijkelijk gevuld met TR’s. En warempel 2 TR’s uit Regio 4, Marc en Marcia en Marcel en Gea. Toch mooi, belangstelling vanuit het midden van het land, voor een rit door het mooie Zuid-Limburg. Al met al hadden zich 20 equipes aangemeld.

Na een kop koffie en een heerlijk stuk vlaai, volgde de briefing. Jeroen en Joep gaven een korte uitleg waarna iedereen vanaf 11 uur kon vertrekken. Nou is het in de Regio 7 gebruikelijk dat iemand uit de deelnemers, achteraf een verhaaltje schrijft voor in de TRaffic. Jeroen en Joep hadden het ludieke idee om te raden wat de nieuwprijs was van een TR5 in 1967. Diegene die er het verst naast zat, moest het verhaaltje schrijven. Nou mensen, ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen wie de pineut was. Met £ 21.000,00,niet rekening gehouden met de koers van het pond (destijds ongeveer fl 10,00) was het me toch gelukt.

De TR’s werden gestart en iedereen begon in de mist aan zijn rit. Dan denk je dat je in al die jaren wel alle hoeken en gaten in het mooie Zuid-Limburg hebt gehad, niets is minder waar. Jeroen en Joep hebben het toch voor elkaar gekregen om nieuwe wegen te ontdekken en in de route in te passen, klasse. Zo voerde ons de route door Geulle, Ulestraten richting Schimmert, Ubachsberg, Klimmen om uiteindelijk rond de klok van enen, onze magen begonnen toch redelijk te knorren, aan te komen in Mechelen waar we met een aantal andere deelnemers bij hotel Hoeve de Plei lekker hebben geluncht.

Rond twee uur hebben we onze rit hervat voor de laatste 65 km. Ons kwam ter ore dat Jeroen met zijn TR 250 met pech langs de kant stond. Zijn spaakvelg was volledig doorgedraaid over de hub, er zat geen spiebaan meer op. Gelukkig op tijd gemerkt, zodoende heeft hij zijn reservewiel toch nog kunnen monteren op de minimale spiebanen van de hub en is uiteindelijk toch veilig aan de finish gekomen.

Na nog vele mooie dorpen en wegen arriveerden we rond de klok van half vijf bij het eindpunt, Restaurant De Biesenhof in Geleen. Het was al bijna donker! Beide mannen hadden het goed geregeld, 4 grote tafels waar we met z’n allen konden plaatsnemen. Na een drankje en wat gekeuvel, werd rond de klok van 18 uur het Wilddiner geserveerd. Een prima 3-gangen menu. Rond half 8 vertrok iedereen met een voldaan gevoel door de dichte mist weer huiswaarts. Het was weer een perfecte dag, prima ontvangst, schitterende route en een prima afsluiting. Mannen, Jeroen en Joep, bedankt voor de organisatie. Het was een TOP-dag.

Eindelijk was het zover, weer een weekendje weg met onze TR’s. Voordat het zover was waren toch enkele hobbels te nemen. Tijdens onze jaarvergadering werd er gevraagd en gezocht naar iemand die dit weekend wilde organiseren, het resultaat was niemand die dit wilde doen of tijd had. Zo werd de vergadering afgesloten zonder een invulling van dit altijd leuke en gezellige weekend en waarnaar iedereen halsreikend naar uitziet.

Met dit gegeven is onze “Wonderman” Peter van Nieuwenhoven weer eens in actie gekomen en heeft zijn Trukendoos geopend en is aan de slag gegaan en heeft het op zich genomen om het dan maar zelf te doen zoals hij vele malen in het verleden al heeft gedaan. En, ja hij heeft een bijzonder weekend georganiseerd in de Eifel en Luxemburg en met een zeer bijzondere dagtour door Luxemburg. Eeen geweldige rit die nauwelijks te evenaren valt, dit was de “Top” uit de hoogste categorie van route planningen.

Dag 1: de heenrit

Iedereen moest er vrijdagmorgen vroeg uit, tenminste diegenen die van wat verderaf kwamen. Dat was voor niemand bezwaarlijk want er stond ons een heerlijk weekendje te wachten en het weer was gewoon prachtig. Er hadden zich voor dit weekend 14 equipes ingeschreven, een behoorlijk aantal want het is toch altijd een gewild evenement waar de echte TR enthousiast graag bij is. 

We werden door Peter en Marianne ontvangen in Maastricht in Hotel-Restaurant In den Hoof waar Peter ons binnenloodste op de speciale parkeerplaats die hij voor ons gereserveerd had. In het hotel stond er voor ons een fijn ontbijt gereed waar iedereen gretig gebruik van maakte. Dat was was ook nodig want er stond voor ons een lange dag in ‘t verschiet. Nadat iedereen zich er tegoed aan had gedaan en zijn buikje weer gevuld had, werd door Peter de briefing gedaan met wat ons te wachten stond en hoe het allemaal georganiseerd/geregeld was. Er werden groepjes gevormd die samen zouden optrekken en elkaar in het oog zouden houden. Maar Peter wilde nog iets verder gaan en bij wijze van proef ook van navigator wisselen. Maar hier was niet iedereen het mee eens, met name de dames, dus ging deze ruil niet door.

De route was goed beschreven en er was ook een versie beschikbaar voor je navigatiesysteem, hiermee kon je dus onmogelijk verdwalen. De route voerde vanuit Maastricht/Cadier en Keer, nog net een klein stukje door ons mooie Zuid-Limburg door naar België richting Ardennen. We passeerden leuke en mooie kleine oorden waar we afwisselend door Frans- en Duitstalig gebied reden. Ook al was het voor ons bekend gebied, Peter had toch enkele stukken van het traject ingebouwd waar we nog niet eerder geweest waren. De koffiepauze was gepland in Malmedy in het centrum, dit lukte niet echt, het was er gigantisch druk i.v.m. de weekmarkt en er was dus geen enkele mogelijkheid om ook maar één enkele TR kwijt te komen, laat staan 14 stuks. Dus maar doorrijden en we vonden al snel een andere locatie waar we terecht konden en waar we koffie dronken. Heel slim van Henny om voor ons allemaal in één keer de koffie te bestellen, hiermee kon de wachttijd drastisch verkort worden want het was een enorm druk bezocht lunch-/koffiepunt voor de plaatselijke bevolking. Goed gedaan Henny. We vertrokken hier weer en reden richting onze volgende locatie, de plaats waar we onze lunch gingen nuttigen. Dit deel van de route was erg mooi en onze TR’s hebben lekker kunnen brullen over deze heerlijke bochtige wegen met veel stijgingen en afdalingen, gewoon prachtig.

Onze lunchpauze was in Gasthaus “Bei Lonnen “ in Ormont. Dit is een leuke locatie en het was goed geregeld want het eten was al vooraf besteld zodat we allen gezamenlijk konden eten. Dat was wel fijn en gezellig.

Nu de TR’s weer starten en onze weg vervolgen richting onze eindbestemming maar Peter had nog een leuk uitstapje voor ons gepland voordat we bij het hotel arriveerden. Het waren de Irreler Wasserfälle nabij Prümzurlay. Deze waren mooi om te zien en ook de attractie die er was, namelijk een speciale hangbrug over het water. Iedereen vond het er prachtig en er zijn veel foto’s van gemaakt. 

Nu nog even een klein stukje rijden en we waren op onze eindbestemming, onze weekeindlocatie Hotel-Restaurant Koch-Schilt in Irrel. We konden nu onze TR’n parkeren op de parkeerplaats achter het hotel. Sommigen hadden een plekje in een van de garageboxen kunnen bemachtigen (de mazelkonten), de rest moest dus alles afdekken. Nu snel alles naar de kamer brengen en dan doen wat op de route aanwijzing stond als laatste opdracht: alles uitpakken en naar de bar.  

Het diner was gepland om 19.00 uur. De tafels waren zo opgesteld dat de dames bij elkaar konden zitten en de mannen natuurlijk ook. Het diner was in buffet vorm en er was keuze uit vlees en vis dat was wel fijn, ook voor de groenten een verscheidenheid dus keuze genoeg. Het natafelen duurde tot in de late uurtjes. De mannen hadden het natuurlijk over hun TR-etjes en allerhande technische dingen en details en de vrouwen (weet ik niet was er niet bij) natuurlijk ook hun dingetjes. Na 24.00 uur lag iedereen in zijn bedje dromend van wat de volgende dag zou gaan brengen. 

Dag 2: de tourrit

Na een stevig ontbijt was het dan zover er stond ons een prachtige rit te wachten “De kastelenroute”. De tour gaat door het wondermooie Müllerthal waar veel kastelen liggen, enige hebben we bezichtigd zover het ging en er tijd voor was, de rest zijn we voorbij geflitst want we hadden toch meer dan 210 km te rijden.

De koffiestop is op verschillende willekeurige plaatsen gehouden, meestal met een kleiner groepje, dat paste dan ook net op het terrasje wat we aandeden.

De lunch hadden we in het bijzonder mooie stadje Esch-sur-Sûre. Eerst moesten we voor onze TR-en een plekje vinden. Rien stond voor de ingang van het stadje al geparkeerd en gaf aanwijzingen hoe we moesten rijden om een plekje te vinden om te parkeren. Nu te voet naar ons lunchadres. Voordat we het terras van onze lunchlocatie bij Schmaach em de Séi a méi bereikten, moesten we door het stadje lopen, dit was erg leuk en mooi. We moesten wel enkele steile hellingen trotseren voordat we aan het gezellige terras aankwamen. Het was er erg druk maar Peter had dit voorzien en had natuurlijk al plaats voor ons gereserveerd. Iedereen heeft wat lekkers uitgezocht om te eten en te drinken. Na het rust-, praat-en smuluurtje zijn we weer verder de route gaan vervolgen. 

Deze route was bijzonder mooi aan natuur en historische stadjes en dorpen waar we volop van hebben genoten. Het rijden ervan was een waar genot. Voor menigeen ook een uitdaging, hier moest je je stuurmanskunst laten zien en dit rijden was geweldig: scherpe bochten, steile hellingen en afdalingen, te veel om ze te tellen. Het was een genot om nu in een open TR te rijden. Degene die niet mee zijn gegaan dit weekend, hebben dan ook veel gemist. 

Toen we in de late middag weer terug waren in het hotel, is een grote groep te voet naar een prachtig natuurverschijnsel gegaan. Dit was de prachtige Teufelsschlucht. Hier ging een aardige steile klim aan vooraf en het was erg warm, ook nog om deze tijd, puffen dus. Het was wel de moeite waard om dit bijzonder schouwspel te zien. En dan na gedane arbeid even lekker uitrusten op het terras bij het hotel bij een lekker drankje en nog even napraten over onze belevenissen van deze dag.

Daarna zijn we naar onze kamers gegaan om ons op te frissen voor het diner dat om halfacht voor ons gereed stond. Wederom is er ons weer een lekkere maaltijd voorgeschoteld en tijdens de maaltijd en nog heel lang erna zijn de belevenissen van deze prachtige dag besproken. Tijdens deze avond heeft onze regio coördinator Ron Palmen de organisatoren Peter en Marianne met lovende woorden bedankt voor de organisatie en regelen van het weekend en hen nog een fijn aandenken gegeven waar ze straks op een lange rustige winteravond van kunnen genieten. Nog lang hebben we na gekeuveld voordat de vermoeide coureurs en navigators het bijltje erbij neerlegden en toch maar hun bedje opzochten na een vermoeiende maar voldane dag. 

Dag 3: de terugreis

Iedereen was vroeg uit de veren, de mannen moesten nog even alles controleren aan de TR’s, olie verlichting kap open maken, enz. De dag tevoren had iedereen zijn tank afgevuld met de goedkopere benzine uit Luxemburg, Peter had dit al in de route ingepland zodat iedereen net voor de grens kon aftanken. Toen lekker ontbijten, de koffers waren alweer ingepakt en alles werd weer in de TR gestouwd, passen en meten voor de meesten vooral als er wat extra bagage bijgekomen was. Peter hield nog even een briefing op de parkeerplaats om wat aanvullingen te doen v.w.b. de koffiestop die we in Gerolstein hadden. Nu weer op pad en genieten van ook deze mooie route van vandaag. De koffiepauze, dit was in Gerolstein en was goed geregeld want we konden onze voertuigen in de bijbehorende parkeergarage kwijt. De lokaliteit was Italiaans en dus was de koffie super. Nadat de koffie op was en iedereen weer bijgepraat was zijn we weer on route gegaan. Nu reden we richting Ripsdorf waar we gingen lunchen. De rit hierheen was ook weer geweldig mooi zoals we al de hele dag konden genieten van de bijzondere omgeving van de Vulkaan Eifel. In Ripsdorf verzamelden we ons bij restaurant Breuer. Het was er ontzettend druk met dagjes mensen die ook genoten van het fijne weer, dus ook op het terrasje van het restaurant. We wisten dat het wel even kon duren voordat we wat konden eten, weliswaar konden we natuurlijk wel lekker wat drinken. Dat was ook wel nodig want het was snikheet en een drankje ging er dan ook gretig in. Het lange wachten werd beloond met lekker en goed eten, iedereen had natuurlijk zelf een keus kunnen maken, kortom het was goed, lekker en betaalbaar. Voldaan van de lekkere lunch zijn we weer terug in onze bolides gegaan om de route verder te volgen. We zijn langs Blankenheim via Schleiden, Gemünd langs de Rursee weer richting Nederland gereden, voor de meeste van ons bekend terrein. Het laatste deel van de route ging via België naar Vijlen waarbij het Hotel-Restaurant Vijlerhof onze eindlokatie was en waar de meeste van ons nog even bij elkaar gezeten hebben met een lekker drankje en een plankje om de hoogtepunten van het afgelopen weekend nog eens te belichten en te bespreken. Kortom, nog even nagenieten.

Nog een nabrandertje: de equipe nummer 12, Ken en Martha Smyth, konden niet met de TR mee omdat de polsbreuk van Ken nog niet genezen was. Maar ze waren wel mee met het weekend. We vonden het fijn dat jullie erbij waren.

Beste Peter en Marianne, jullie hebben ons een geweldig weekend bezorgd. Ik weet dat het veel moeite en tijd heeft gekost dit te regelen. Mijn dank hiervoor en natuurlijk ook van alle equipes die meegereden hebben, het was top. Een weekend om niet snel te vergeten.

Renee en Bernadine Hilverda

Op 20, 21 en 22 september hebben we van ons jaarlijks Triumph weekend genoten. Een fantastisch weekend georganiseerd door Marianne en Peter van Nieuwenhoven. Hierbij als voorbereiding op het uitgebreide verslag alvast een fotoimpressie. Foto’s van: Ron, Sandra, Peter, Marcel, Jeroen en Rien

Door: Ron Palmen

Foto’s: Rien Segers, Ron Palmen

De derde rit van dit jaar stond in de planning voor zondag 14 juli. Paul en Sjé Bastiaens hadden zich tijdens de jaarvergadering gemeld om het evenement te organiseren. De aanmeldingen wilden in het begin nog niet zo vlotten, wellicht dat de TR-liefhebbers door de voortdurende regen nog niet zo’n zin hadden. Ik had het gelukkig verkeerd ingeschat. Maar liefst 19 equipes hadden zich uiteindelijk ingeschreven, een voortreffelijke opkomst die recht doet aan de inspanningen voor het organiseren van deze dag.

In de ochtend werden we in Mestreech (Maastricht) hartelijk ontvangen door Paul die ervoor zorgde dat we in de straat of op de oprit bij diverse buren konden parkeren. Sjé heette ons achterom welkom waar we konden genieten van koffie/thee mèt ‘n stökske vlaoj (Maastrichts voor een stukje vlaai). Toen iedereen aanwezig was, deelde Paul de routeboeken uit en gaf nog wat laatste tips aan de hand van het narijden op de dag ervoor.

Er was ook nog een andere uitdaging. Zo’n week van tevoren gaf de uitbater, van de locatie waar we de lunch zouden nuttigen, aan dat hij afzag om ons te ontvangen. Wat? Hij vond het namelijk nodig dat we met zijn allen een hoofdgerecht moesten bestellen i.p.v. het lunchgerecht dat we reeds per persoon hadden doorgegeven. Anders had hij te weinig inkomsten, absurd. Geen man overboord, Paul en Sjé hadden een alternatief bedacht. Iedere equipe kreeg een koeltas gevuld met belegde broodjes, drinken en andere lekkernijen.

Rond 10.30 uur gingen we “en route”, de zon scheen ondertussen volop. De ochtendrit voerde ons vanuit Maastricht via Visé naar Val-Dieu en St. Martens-Voeren naar de Voerstreek in Belgisch-Limburg. Een prachtige route en ja, het is weer gelukt, ik ben op plekken gereden waar ik me niet van kan heugen er al eens te zijn geweest. Dat is dan wel een compliment waard aan de uitzetters. Na een terrasje en plasje werd het tijd de inhoud van de koeltas te nuttigen. Een gedeelte van de groep had een leuke picknick-plek gevonden net buiten Remersdaal op ongeveer 60 km van het beginpunt. Onder het toeziend oog van Maria (haha), hebben we op die plek met zo’n 9 equipes de inwendige mens versterkt. Een andere groep had een andere leuke plek gevonden waar de plaids op het grasveldje werden uitgespreid. Het was in elk geval smullen.

De 2e helft van de route (ongeveer 90 km) voerde via Sippenaeken, Mechelen, Wittem, Ransdaal, Colmont naar Valkenburg. Met een kleine groep hebben we nog een drankje genomen bij ’t Bieëmerhöfke waarna we de laatste 35 km via Cadier en Keer, Eckelrade, Oost-Maarland via een klein stukje België weer naar het eindpunt in Maastricht reden. Daar werden we getrakteerd op een koele goudgele rakker of frisse vin blanc. Rond 17.00 uur ging de vlam in de BBQ, werd het vlees geflambeerd en werden we verwend met een overheerlijke bourgondische maaltijd.

Mede namens alle deelnemers, wil ik Paul en Sjé bedanken voor deze geweldige en zonovergoten dag met een hartelijk ontvangst, een prachtige rit, een heerlijke lunch en een sublieme BBQ met drenkskes (drankjes).