Op zondag 30 oktober was alweer onze laatste rit voor 2022. Deze inmiddels traditionele Wild-rit werd ditmaal georganiseerd door René en Bernardina Hilverda. 

 De samenkomst en ontvangst was bij Hotel-Restaurant Vijlerhof in Vijlen. Hier werden we getrakteerd op koffie/thee met luxe Limburgse vlaai; Na de koffie vertrokken voor de route van ca. 205 km die vanuit Zuid-Limburg via België  de Duitse Eifel in ging.

De route ging door idyllische dorpjes in België en de Eifel en had voor de liefhebber (de meesten onder ons) veel mooie en heerlijke wegen met rijkelijk wat bochtenwerk en flinke hellingen met aardige stijgingspercentages. Kortom: volop genieten. Voor een koffiepauze werd er gestopt in Simonskall.

René en Bernardina hadden de lunch in een gezellig Wirtshaus geregeld. Een echt Eifeler Fachwerkhaus waar de Wirtsfrau aller aardigst was en ons allen verwende met Eifeler specialiteiten.

Na de nodige mooie kilometers door het kleurige Eifeler herfstlandschap kwamen we weer bij het startpunt en nu het eindpunt bij Hotel-Restaurant Vijlerhof. Hier werd nog gezellig na gekeuveld over het verloop van de dag onder het genot van een lekker drankje in afwachting van de wildmaaltijd. Een top drie gangen menu met als hoofdgerecht “Reebiefstuk uit het Vijlenerbos”.

Een top dag;  alles goed georganiseerd met dank een René en Bernardina.

Hierbij een impressie van de Meet en Greet in the Hills Limburg 2022. Deze impressie laat alle deelnemers zien en de drone beelden van de rit. Deze video gemaakt door Jean en Conny Steins, dank voor deze mooie impressie.

Het was een weekend zoals we nog nooit gehad hadden. Zie het reis verslag hieronder van Henny en de foto”s de fotopagina

TRCH-TRVC Drenthe-rit 23-24-25 september 2022 .

Op vrijdag 23 september werden de deelnemers om 8.30uur verwacht op de startplek, de markt in Beesel.  Hier was ook het gezamenlijk ontbijt geregeld. Vanaf 8.00 uur kwamen de eerste TR’s de markt op rijden. En werden de eerste begroetingen en nieuwigheden uitgewisseld. Plotseling werd er een lange natte streep op het wegdek opgemerkt die eindigde onder de  auto van Noud.  Vlug de motorkap open gemaakt en…ja hoor een lekke koelwaterslang.  Gelukkig lag een reserveslang in de auto die snel gemonteerd werd. De radiateur werd gevuld met Beesels kraanwater en klaar was de auto voor de rit.

Tim en Nicole hadden een uitgebreide ontbijt geregeld dat klaar stond in restaurant de Mert 5. Na het uitreiken van het routeboek, toelichting en welkomstwoord van Tim konden de motoren worden gestart en vertrokken we rond half 10 richting het noorden naar Ruinen in Drenthe.

Een rit van 244 km. Na het passeren van de Maasduinen bereikten we Milsbeek bij de eerste koffiestop. Koffie zonder vlaai want het lekkere ontbijt had hiervoor nog geen plaats gemaakt. Wel moest hier en daar nog eventjes een motorkap open voor een snelle technische controle. Op naar de Zevenheuvelenweg richting Beek naar de rivier de Waal. We volgden de slingerende rivierdijk met mooie uitzichten en reden richting Nijmegen. In Nijmegen de drukke Waal-brug over richting Oosterhout en vervolgens naar Huisen. Althans dat dachten we. Want door een niet geplande wegomleiding moesten we keren en de omleidingsroute volgen. Maar al snel zaten we weer op de geplande route van het routeboek. Nu nog even door het drukke Velp om weer op de rustige weg richting Rheden, Dieren en Brummen te rijden. Maar eerst in Ellecom een lunch genomen.

Tijdens de lunch hoorden we dat de auto van Hen en Lia panne had. Een gebroken voorwielophanging en moest afgesleept. Jammer, gelukkig werd er voor vervangend vervoer gezorgd zodat ze toch de rit konden vervolgen.

Na een aantal kilometers gereden te hebben begonnen de remlichten van de auto van Rien en Henny herhaaldelijk te branden en was de reuk van erg warme remmen goed te ruiken. Na verschillende pogingen om het euvel te verhelpen besloot Rien dat het niet raadzaam was om door te rijden en werd auto aan de kant gezet in Epse en werd de KNAC ingeschakeld. Die vervolgens de ANWB inschakelde. Ook die slaagde er niet om het probleem te verhelpen dus af slepen en vervangend vervoer werd geregeld. Het was inmiddels 16.00 uur en de sleepdienst meldde dat het ontzettend druk was met veel aanrijdingen op de snelweg. We waren de laatste prioriteit immers we stonden veilig en moesten wachten. Nooit gedacht dat we Epse nog eens zouden bezoeken het is geen wereldstad. Nee…..er is niets de doen maar dan ook niets. En dan duurt 4 uur wachten lang. Het begon te miezeren en om de tijd te doden hebben we met behulp van de telefoon televisie gekeken in de TR.

De overblijvers vervolgde de route over de mooie Sallandse heuvelrug waar ook een koffiestop gehouden werd. Om vervolgens naar het hotel in Ruinen te rijden. Hier waren de kamers gereed en het avond diner geserveerd.

Voor de pechvogels in Epse kwam rond 20.00 uur de afsleep-dienst en werden we naar Apeldoorn gebracht, alwaar de vervangende auto klaar stond. In Apeldoorn regende het behoorlijk. Bij de sleepdienst stond het terrein vol met pech auto’s.  De TR werd afgeladen en werd naar binnen gedirigeerd tussen de Porsches, Bently’s, en ander duur spul. Wel een vreemd gezicht  dat oude ding tussen de moderne hightech auto’s. Maar goed, wij in onze huurauto naar Ruinen. Inmiddels was het al rond 10uur en hadden we toch wel behoefte aan een stevige maaltijd. Het enige wat we hadden gehad waren drie pakjes Sultane koeken. Al de andere deelnemers waren intussen goed aangekomen en hadden gelukkig ervoor gezorgd dat de kok van het hotel voor ons een maaltijd klaar had gezet. Die smaakte voortreffelijk. We voegden ons snel bij rest van het team aan de bar, en hoorden de verhalen van de andere pechvogels Hen en Lia. Het bier en de wijn vloeide rijkelijk en het werd toch nog een gezellig avond.

Op zaterdag stond de molenroute op het programma. Een route van 174 km langs 24 molens waarvan sommige te bezichtigen waren. De dag begon een beetje druilerig en tot de eerste molen bleven dan ook diverse kapjes dicht. Na het bezichtigen van de eerste molen werd het droog en een voorzichtig zonnetje kwam te voorschijn en dus gingen de auto’s open.

We reden over smalle weggetjes langs vele mooie boerderijen met strodaken vele molens. Opmerkelijk hoeveel klinkerwegen er in dit gebied zijn. Het is een ontzettend mooi gebied met veel natuur.

Na ongeveer 70 km kwamen we bij het streekmuseum de Wemme in Zuidwolde. Hier hadden we afgesproken voor een rondleiding en een bezoek aan de tin-gieterij.

De rondleiding had als thema “de pot op”.  Over wat elk mens wel eens moet doen en waarvan hij dan gebruik maakt. Want koning, keizer admiraal …. moeten ze allemaal. De geschiedenis  van het kleinste kamertje, het toilet, vanaf de hunebedden tot nu toe. Interessant en zeer vermakelijk gebracht door de gids. De kreet van dat :”had oma en opa vroeger ook “ werd vaak gehoord.

Minder indrukwekkend voor ons maar toch leuk de verzameling handkarren. De tin-gieterij is een van de laatste in Nederland. Mooie dingen worden  hier gemaakt, natuurlijk liepen enkele dames met tinnen attributen de deur uit . In het museum hadden we een gezamenlijke lunch gereserveerd. Top geregeld door de vrijwilligers van het museum. Broodje kroket en allerlei soorten brood en beleg gaat er altijd in.

Op naar het middagdeel van de route via Coevorden, Sleen, Zweelo, Hoogeveen naar Ruinen. En dit weer over de mooie landschappelijke weggetjes langs mooie boerderijen. Helaas voor Paul niet, Murphy sloeg weer toe. Auto aan de kant en binnen een oogwenk was die omgeven door een groot aantal TR specialisten en monteurs. Diagnose was snel gemaakt en wel een gebroken  achterwiel schokdemperophanging. Dus Paul en Rien reden niet via kleine hobbel weggetjes naar het hotel maar via een korte route over de gladde autoweg. Terwijl de dames in de huurauto volgden. De rest van het team vervolgde de route volgens het routeboek.

Aangekomen bij het hotel werd de TR van Paul weer omgeven door de behulpzame TR monteurs. Er waren meer monteurs aanwezig dan het aantal bouten dat losgedraaid moeste worden om de schokbreker te demonteren. De schokbreker werd gedemonteerd om zondag voorzichtig naar Maastricht te kunnen rijden.

Met z’n allen nog even een borreltje gepakt alvorens aan het diner te beginnen. Tijdens het diner werden de route-regelaars Tim, Nicole, Henny en Rien nog  in het zonnetje gezet middels een dankwoord  en een mooi geschenk. De gezellige spreuken bar van het hotel was weer uitnodigend en iedereen nam deel aan een gezellig avond.

Zondag een rit van 253 km van Ruinen naar Beesel. Na het ontbijt moest de drankrekening nog betaald worden. Voor enkele van ons was dit wel erg schrikken. Die hadden een rekening zo hoog dat zelfs een bataljon soldaten nog niet kon opdrinken. Dit werd door het hotel snel gecorrigeerd.

Na het verwerken van deze schrik werd er gestart via Zwartsluis naar Hattem. Een leuk oud Hanzestadje wat zeker de moeite van een bezoek waard is. Hier de koffiepauze gehouden lekker in het zonnetje en genoten van het mooie marktplein.

We vervolgen onze weg via de Veluwe naar Wageningen om daar met het pond de Neder-Rijn over te steken richting Zetten. In Dodewaard bij restaurant de Engel heeft de groep geluncht.  Hier werd het geduld van diverse mensen wel erg op de proef gesteld, het weer was goed dus toch genieten.

De pech duivel had ons nog niet verlaten. Ron had geen koppeling meer. Gelukkig kon René nog koppelingsvloeistof bijvullen zodat Ron de reis kon vervolgen.

De route was gepland van Dodewaard naar Echteld en volgde hier de slingerende dijk weg langs de Waal. In Echteld de Waalbrug over richting Megen aan de Maas. Hier de Maas over met het veer en Noord-Brabant door. Door het verzakken van het veen in de ondergrond is bij Griendtsveen en Helenaveen de weg zeer hobbelig. De vering en schokdempers werden zwaar op de proef gesteld. Zeker die van Paul die met maar een schokbreker reed.

Kessel werd snel bereikt om hier weer het veer over de Maas te nemen naar Beesel. Het eindpunt op de Markt om het gezamenlijk af te sluiten in restaurant de Mert 5 met een drankje en een frietje met snack.

Het hield niet op met de pech. Deze keer war Reinoud aan de beurt. Op de terug weg naar Meersen een gebroken V-snaar en moest ook afgesleept worden.

Ondanks alle pech was het toch een leuk en gezellig weekend. Jammer dat niet alle auto’s de eindstreep hebben gehaald. Inmiddels zijn die weer bij hun eigenaars die het nodige gesleutel nog zullen moeten doen of al gedaan hebben.

Groeten Henny

Deze rit werd georganiseerd door Peter en Marianne van Nieuwenhoven. Verzameld werd er bij Gasterie De Knip in Wessem vanaf half 10. Maar de uitbater verwachtte ons pas om 10 uur, dus stond voor de deelnemers de koffie/thee en Limburgse vlaai nog niet klaar, maar dit was snel opgelost. Toen iedereen voorzien was werd het routeboek uitgereikt en toegelicht.

Na wat gezellig bijpraten vetrokken we met 15 TR’s voor een rit van ongeveer 160 km via Linne, Vlodrop om bij Rothenbach de grens over te steken richting Wassenberg. Via diverse kleine Duitse dorpskernen ging de route naar de regio Heinsberg – Erkelenz. Tankstations en flitspalen stonden in het routeboek aangegeven…..

Als tussenstop werd er een bezoek gebracht aan het Feuerwehrmuseum in Lövenich. Hier bevindt zich een mooie collectie van diverse brandweer benodigdheden, van spuitlans, helmen, pakken etc. tot brandweerauto’s.

Na bezoek aan het museum was het lunchtijd. Maar de enige uitspanning in de buurt, de McMüllers Pub in Kofferen, was i.v.m. covid besmetting gesloten. Dus opzoek naar een alternatief richting Jülich.

In Tetz stond weer een flitspaal vermeld in het routeboek met de volgende ludieke vermelding:   “Geef in Tetz maar flink gas, hiermee steunt u de Duitse regering en krijgt u bovendien een mooie actiefoto thuisgestuurd.”

Een equipe uit Weert nam dit zeer letterlijk op, en kreeg enkele weken later een mooie foto thuisgestuurd, wel jammer dat de navigator afgeplakt was..

Ook een bezoek aan het café aan de Müehle in Breberen-Gangelt was in de planning opgenomen voor een korte laatste stop.

De route eindigde in de Schansstraat in Nederweert waar rond kwart over vier de eerste deelnemers arriveerden voor een of meer verfrissende drankjes. Om vijf uur werd de BBQ aangemaakt en volgde een geheel verzorgde BBQ met alles erop en eraan.

Alweer een fantastische en gezellige dag, fantastisch georganiseerd.

         Peter en Marianne bedankt voor deze prachtige dag

Onze jaarlijkse koningsdagrit stond op het programma. Zoals besproken op de jaarvergadering dit jaar niet op koningsdag zelf maar op de zondag ervoor en wel op 24 april.  Ditmaal hadden “nieuwelingen” en door de wol geverfde TR-liefhebbers Ken en Martha Smyth zich gemeld als organisatoren van de koningsdagrit 2022. Ze hadden een fantastisch dag geregeld met een unieke locatie.

We verzamelden om 10.30 uur bij Kasteel Amstenrade. We hadden toestemming om op de cour van het kasteel te parkeren. Dit was natuurlijk prachtig en gaf een fotogeniek resultaat.

We werden welkom geheten door de Gravin die ons koffie / thee en natuurlijk een lekker stuk ambachtelijk vlaai presenteerde. In de de grote zaal van het kasteel waren de tafels gedekt en dit gaf een aparte sfeer.

Marta verdeelde de routeboeken en gaf de nodige uitleg. Als organisator denk je alles geregeld te hebben, toch zijn altijd wat onvoorziene zaken zo ook bij deze rit. Ken en Marta werden de avond voorafgaande aan onze rit nog eventjes gebeld door de lunchlocatie de Laethof in Mesch met de mededeling dat zondag de locatie gesloten zou zijn dit door gebrek aan personeel. Dus paniek bij de organisatoren. Maar dit zal en kan de pret niet drukken. Onze club lost dit natuurlijk gezamenlijk op, immers we passeren toch de nodige lunchgelegenheden en iets te eten vinden we wel.

Rond 11.00 uur vertrokken we voor een hele mooie rit van ongeveer 120 km. We reden door onze eigen provincie en door de Voerstreek in België.

Vervolgens tourden we weer wat noordelijker via het Heuvelland richting Hulsberg en Swier. Rond 16.00 uur we arriveerden op het eindpunt de Gasterij De Verborge Uul,  in Selfkant in Duitsland. Toch wel uniek voor onze provincie binnen een middag doe je drie landen aan en spreek je drie talen.

Ken en Marta, bedankt voor de organisatie, het unieke verzamelpunt, het uitgebreide route boek en de diverse historische en geschiedkundige vermeldingen. Top geregeld!

Op 13 maart stond onze eerst rit van 2022 op het programma. De TR kon weer uit de mottenballen en zou weldra weer wakker geschud worden uit zijn winterslaap.  De weersverwachting stemde ons hoopvol en we verheugden ons weer op het brommend geluid van de TR motor. Dus zondag 13 maart op naar het gemeenschapshuis “Bie os” in Schimmert.

Hier hadden Jan en Ria Martens die vlaai en koffie al klaar staan voor ons. De opkomst was voortreffelijk, er hadden 21 equipes ingeschreven voor Jan en Ria’s “erwtensop-rit .”

Toch altijd weer fijn om na de winterstop iedereen weer te ontmoeten en bij te praten. Het weer was goed, de vlaai en koffie smaakte goed, dat was al een goed begin van de rit. Het routeboek werd uitgereikt en wat details medegedeeld door Jan.

Het plein van het gemeenschapshuis werd alras gevuld met het geluid van 21 brommende TR’s. Niet alleen met geluid, hier en daar kwam er ook een klein er ook een blauw wolkje tevoorschijn.

Slingerend door het Limburgse heuvelland via Ransdaal, Wijlre, Reijmerstok naar Withuis. Hier de grens over het land van Herve in. Richting Jalhay, het zuidelijkste punt van de route.

In Dolhain waren nog duidelijk sporen van de overstromingen van juli 2021 zichtbaar. Toch maar een koffiestop gehouden op de markt in Dolhain.  

We vervolgden de route naar het stuwmeer La Gileppe. Parkerplaats hier was “complet” dan maar doorrijden.

Onderweg bij Membach een echte Belgische Snackbar een lux “frietkot”. Hier toch maar eventjes stoppen en wat nuttigen. De interne mens versterkt met wat snacks, daarna op naar de resterende afstand van de rit en de erwtensoep. Je krijgt immers honger van de buitenlucht.

Na vele slingerweggetjes door Balen, Henri-Chappelle, Montzen en Homburg kwam Sippenaeken in zicht. Sippenaeken het eindpunt, Bistro le signeur, hier stond de erwtensoep klaar.

Alles top geregeld door jan en Ria Martens.

Jan en Ria bedankt voor de fijne rit en de gezellige zondag.

 Voor een foto-impressie bezoek onze foto pagina

Zaterdag 12 februari hebben we onder de regels van Covid 19 onze nieuwjaarsborrel gehouden in herberg Mareveld in Schimmert. Onder het genot van een glaasje en een lekker buffet konden we ondanks de beperkingen van afgelopen jaar toch terug kijken op de diverse activiteiten die we gehouden hebben. Verder heeft Ron Palmen de voorlopige agenda voor 2022 toegelicht en informatie voor de Meet en Greet mede gedeeld.

Na een mooie herfstweek met de nodige uren zon waren de voorspellingen voor het weekend het tegenovergestelde. De zaterdag begon met fikse regenbuien. Ook de zondag zou het niet droog blijven. Maar de ochtend begon droog met een zonnetje, dus kapje kon open. Alweer de 4^de wildrit op rij georganiseerd door René en Bernardina Hilverda. Vorig jaar i.v.m. Covid gecanceld. Maar dit jaar mochten we weer. Start was in Slenaken in het Gulpdal, omstreeks 09.00 uur verzamelen. Dus op tijd thuis vertrokken. Onder het genot van koffie met een flink stuk vlaai konden we weer wat bij buurten. Sommige TR-vrienden hadden elkaar maanden niet meer gezien.

De routeboeken werden uitgereikt en René nam het woord om tekst en uitleg te geven. Met name over de diverse omleidingen in de route. Ook had René de route gedeeld in een gps bestand voor op de Garmin. Maar dit werd niet door iedereen gewaardeerd, want eenmaal onderweg moesten diverse chauffeurs de keuze maken welke stem ze liever hoorde. Die van de Garmin of van de navigator, met de dreiging om route boek dan maar aan de kant te gooien. De meest kozen voor het laatste maar zette alleen het geluid uit en draaiden het scherm naar zich toe zodat toch met één oog de paarse lijn gevolgd kon worden. 😉 Na deze briefing mochten alle 14 equipes de weg op onder een stralend herfstzonnetje voor een tocht van 225!! km door de Belgische Ardennen. Deze zou 205 km zijn geweest als we niet diverse omleidingen hadden i.v.m. weggeslagen of afgesloten bruggen en wegen door de recente overstromingen van afgelopen juli.

Vanuit Slenaken waren we zo over de grens in de Voerstreek. Al snel bevonden we ons in het land van Herve, bekend van de Herve kaas. De route voerden ons door  typisch Waalse dorpjes als Aubel, Battice, Petit-Rechain, Wegnez en Pepinster, waar de eerste ingecalculeerde omleiding was. Het was nog goed te zien wat het anders zo kalme riviertje de Vesdre hier had aangericht. Huizen en bruggen half ingestort, wegen gedeeltelijk weggespoeld en overal rommel (lees inboedel) langs de weg opgestapeld.  Ook in Theux een omleiding om dezelfde reden. Maar de omleidingsroute was geen straf, lekker slingerweggetje richting Spa en nog zo’n weg naar La Gleize waar we de eerste stop bij het oorlogsmuseum “Le Decembre ‘44” maakten. Gezien de nog te rijden afstand werd besloten om bezoek aan het museum uit te stellen naar een ander moment. Na bezichtiging en fotograferen van de imposante Tiger tank met zijn brede rupsen vervolgden we de route via Coo in het dal van L’ Amblève en Manhay naar Baraque de Fraiture waar we konden lunchen in een echte Belgische Friterie. Enkele namen een portie ‘to go’ en konden dus al weer snel op weg. De meeste brachten het geduld op om binnen te eten.

Na de lunch ging het in zuidwestelijke richting afdalend naar het dal van de Ourthe. Op deze weg wordt de jaarlijkse hill climb ‘Course de Côte de La Roche-en-Ardenne’ gehouden over een 5,5 km lang traject met deelnemende voertuigen van rally- tot formule auto’s.

Vanaf de zuidelijkste plaats van de route in la Roche-En-Ardenne ging het noordwaarts, de Ourthe volgend richting het (volgens België)  kleinste stadje ter wereld, Durbuy, waar het altijd druk is.

Via Sprimont en Louveigne komen we bij Fraipont weer in het dal van de Vesdre. Toch even langs het Imperia- museum van Dany HODY welke hij sinds 2008 beheert. Maar na de overstromingen van juli dit jaar, waarbij bijna het hele archief vernietigd is, is hij er noodgedwongen mee gestopt. Gelukkig hebben wij dit museum in het voorjaar van 2012 nog bezocht. Hierbij werd onze TR2 nog nader geïnspecteerd door oud- medewerkers van Imperia, of deze ook niet in Nessonvaux geassembleerd werd. Bleek niet het geval.

Verderop in Nessonvaux nog even langs de Imperia-fabriek voor wellicht een laatste bezoek?? Want ook hier zijn andere plannen voor. We stoppen voor de hoofdingang, waar eens een mooie houten deur in hing, maar ook deze is deels weggespoeld door de overstroming. De ingang is nu gebarricadeerd door betonnen ‘Legoblokken’.  Verderop zien we nog een gedeelte van de testbaan met steile bochten die deels over het dak van de fabriek loopt. Op het binnenterrein is het nog een grote ravage.

Na dit alles wordt het toch tijd om richting Slenaken te gaan voor een drankje en meer..

Via Herve, Hombourg, Sippenaeken en Teuven belandden we na 230 km weer bij het eindpunt ‘de Boswachter’ in Slenaken. Als we onze TR’s geparkeerd hebben, begint het te druppelen dus maar snel het dak dicht en naar binnen, waar we na een drankje aan tafel mogen schuiven voor een heus 4-gangen wilddiner.

Het smaakt een ieder goed. Tussen de gerechten door merkt Ron op dat het regenbuitje nu toch wel een stormachtige plensbui is geworden. Jan herinnert er ons aan dat ie afgelopen juli hier nog een auto aan de brugleuning heeft zien hangen na het wassende water in de Gulp. Maar dit blijkt vandaag gelukkig mee te vallen.

Rond 20.00 uur werd het toch tijd om naar huis te gaan. De storm is gaan liggen, maar de weg uit het dal richting Hoogcruts lag vol met de uit de bomen geregende bladeren dus bergop rijdend was het hier en daar slippen en driften richting de rijksweg.

Het was vandaag een voortreffelijke afsluiting van een mooi TR-tour jaar.

Rene en Bernardina bedankt voor weer een geweldige Wild-rit. Jullie mogen het volgend jaar weer organiseren. Bedankt!!

Tekst, Peter van Nieuwenhoven

Foto’s: Ron Palmen en Peter v. N.

De jaarlijkse BBQ rit werd deze keer georganiseerd door Linda Austen en Dennis Hamacher.
De inschrijving liep vlot en als snel hadden zich 23 equipes ingeschreven.
Dennis had alles gereserveerd en een mooie rit uitgezet.
Alles onder controle zou je zeggen, totdat er zich een ramp voltrok in de Eifel, de Ardennen en in het Limburgse heuvelland. Door een nog nooit geziene stortvloed van modder en water hebben mensen hun leven gelaten en vele verloren hun huis en haard.
Ter voorkoming dat de rit door de crisisgebieden zou gaan, had Dennis de rit nog aangepast en nog een keer nagereden.
Op vrijdag avond maakte Duitsland nog nieuwe Corona-richtlijnen bekend. Alle deelnemers werd verzocht hun inentingsbewijs of bewijs van Corona-vrij mee te nemen.
Immers, we zouden door Duistland rijden.
Al met al een gedenkwaardige start van deze BBQ rit.
Samenkomst was in het Schutterspark in Brunssum en dit onder een stralende zon.
Na koffie en vlaai de briefing door Dennis en de uitreiking van het routeboek.
De route bracht ons vanuit Brunssum via Gangelt door de Selfkant richting het idyllische stadje Brüggen.
Een bezoek aan het kasteel was de moeite waard.
De Duitse lunch liet zich hier goed smaken.

Na Brüggen reden we richting Swalmen om bij Herberg de Bos door de bossen richting Boekoel en Assenray te rijden.
We passeerden Sint Odiliënberg, hier werden de overstroomde gebieden van de rivier de Roer vermeden. Vervolgens richting Koningsbosch en dan weer naar Brunssum.
De BBQ smeulde en het buffet werd in gereedheid gebracht.

Alles top geregeld en het buffet was heerlijk!

Linda en Dennis bedankt voor de organisatie en deze heerlijke dag

Voor een foto impressie bezoek onze fotoalbum pagina

De corona perikelen hielden steeds aan, maar toch verleidde de mooie weersvoorspellingen en de vooruitzichten op een gezellige dag Peter en Marianne van Nieuwenhoven om toch de koningsdag-rit te organiseren.
De oproep liet zien dat veel van onze clubleden wel een uitje konden gebruiken.
Maar liefst 28 equipes hadden zich ingeschreven dit ondanks de beperkingen van geen terrasbezoeken, geen restaurant bezoeken en geen pilsje aan de bar.
Alles was weer top geregeld. Samenkomst met take a way koffie en vlaai bij Huyskamer en Daastjeshoeve in Nederweert.
September 2020 was onze laatste TR club rit en veel clubleden hadden elkaar een lange tijd niet gezien. Vele ellenbogen worden er dan ook uitgedeeld. Immers afstand houden een geen handen schudden was nog altijd het corona protocol.
Om bij de take a way koffiegelegenheden onderweg geen opstoppingen te veroorzaken werd er gestart met 2 minuten tussenpozen tussen elke auto.
Peter en Marianne hadden een route uitgezet die ze de “Groote-Heide Peel route” hebben genoemd. Lengte van de route 130km door Noord Limburg en Noord Brabant.
Een mooie route met onderweg diverse take a way gelegenheden en voor de sportievelingen onder ons een wandelroute in natuurgebied de Grote Peel en wandelen over de Strabrechtse Heide.
Onderweg een heuse take a way lunch met doggy bag .
Peter Marianne top geregeld bedankt voor de voortreffelijke organisatie.