verslaggevers: Marian & Han Hendrickx

Het is vrijdag 11 september, 08.30 uur. Onder de toren van het Drielandenpunt in Vaals en onder een stralend blauwe lucht verzamelen zich11 kleurrijke, prachtige TR-rutjes.
De mannen en vrouwen van regio 7 Limburg, in de wandelgangen de TR Vrienden Club, staan op het punt om te beginnen aan een trip naar de Moezel. Maar eerst moet er worden ontbeten, want net als met een lege tank kom je met een lege maag ook niet ver.  In het restaurant van het Drielandenpunt waren keurig netjes volgens de coronaregels tafels gedekt, iedere tafel één stel van de vrienden. En na een heerlijk ontbijt konden we starten.

De tocht is uitgezet door Peter en Marianne van Nieuwenhoven (hierna te noemen organisatie P&M). Voor de navigatoren was het even goed kijken, want dit was een nieuwe manier van rijden. We moesten onze weg niet vinden via het bekende bolletje-pijl systeem maar via stedelijke bebouwingsborden (die heb je in het geel, het rood en in het wit), stoplichten en rotondeborden. En ja, dat lukt (als je in Aken tenminste de stoplichten goed telde!)

Voorspoedig bereiken we al gauw de eerste koffiestop c.q. plasstop in Einruhr. Voor het eerst komen hier de Mundmasken tevoorschijn, die je in Duitsland moet gebruiken als je een horecagelegenheid ingaat. En, hoewel we niet in colonne rijden, komen we hier wel allemaal ongeveer samen aan. Datzelfde geldt ook voor de lunchstop in Dreis-Bruck waar een niet kinderachtige Salat mit knusperigen Hünchen mit Mango Soße voor € 5,90 (!) onze favoriet blijkt te zijn. Dat heeft organisatie P&M goed geregeld. We hoeven zelf nergens aan te denken. Dat daarnaast de zon schijnt, het landschap mooi is en de autootjes ook als een zonnetje rijden maakt het alleen maar beter. Wat een relaxte manier van reizen is dit toch.

Maar organisatie P&M heeft ook bedacht dat een hele dag autorijden niet goed kan zijn voor een mens. Dus is er ook een uitstapje naar de Dreimühlen waterval ingepland. We maken er een heuse wandeling langs kalkstenen rotsen over een avontuurlijk Eifel Krimi bospad en komen op een idyllisch plekje in het bos waar water over de groen bemoste rotsen naar beneden valt. Weinig maar wel heel mooi. Het ontlokt deze en gene de vraag of iemand boven op de rots een kraan heeft opengedraaid? Na op deze manier de benen te hebben gestrekt vervolgen we opgewekt onze tocht door de Vulkan Eifel naar de Moezel.

Tegen het einde van de middag komen we bij Landhotel Neumühle in Enkirch aan. Met wat passen en meten kunnen alle TRs op de kleine parkeerplaats achter het hotel. Een prima familiehotel dat heel rustig even buiten het dorp ligt. Na het borrelen op het terras laat de familie zien dat ze ons graag wil vertroetelen met een uitstekend 5-gangen diner. Vanwege corona zitten we met maximaal 8 personen aan tafel. Als vanzelf ontstaat er een vrouwentafel en de mannen verdelen zich over de andere tafels. Een dag in een open auto maakt moe, dus jullie verslaggevers vertrekken na het eten naar hun kamer. Maar als gebruikelijk met de vrienden schijnt het op het terras echter nog lang rustig en gezellig geweest te zijn…

De volgende ochtend na een ontspannen ontbijt, waarbij alles wat we nodig hebben en/of lekker vinden op onze tafel voor ons wordt neergezet, halen wij onze autos onder hun tonneaus vandaan voor een tocht langs de Moezel. Bij het vertrek komt de eigenaar van het hotel ons melden dat er een weg in onze route is afgesloten. Na enig crisisberaad is er al snel een alternatieve route bepaald en kunnen we vertrekken. Uiteraard is er ook vandaag ruimte voor een Kaffee und Kuchen stop. De Moezel ligt de ene keer links van ons en de andere keer rechts, omzoomd met uitgestrekte wijngaarden. We genieten van de afwisselende vergezichten. De lunch heeft organisatie P&M op een bijzondere plek gepland, namelijk bij het Zylinderhaus museum in Bernkastel-Kues. Het is intussen zo warm geworden dat iedereen een plekje in de schaduw zoekt. Na de lunch (door enig handig financieel geregel van de organisatie is er geld beschikbaar om ons hierop te trakteren) kunnen we op eigen gelegenheid het museum in en ons daar onderdompelen in onze jeugd. Heel wat Duitse classics en motoren uit de jaren vijftig, zestig en zeventig, een heuse ARAL Tanke, een tante Emma Laden en een uitgebreide collectie van radio’s, tv’, platenspelers en andere nostalgische apparatuur.

Daarna vervolgen we de route op ons gemak verder berg op en berg af langs de Moezel. Wel even opletten voor de tractoren van de wijnboeren, want de oogst is nog niet helemaal binnen. Maar wat zijn die wijnbergen en Moezel panorama’s toch mooi! Na een vroeg diner (van weer 5 voortreffelijke gangen) in ons hotel gaan we met z’n allen op bezoek bij buurman Neumühle Weinhaus. De eigenaren Norbert en Josephine Schütz ontvangen ons gastvrij om ons diverse witte, een enkele rode en daarnaast nog een groot aantal Obstbrände / brandewijnen te laten proeven. Wat zal het wezen? Een klassieke Riesling, een ‘moderne’ Rivaner of toch die halbtrockener Weißburgunder?  Er wordt veel geproefd en overlegd, maar jammer, jammer, veel ruimte hebben we in onze cabriootjes natuurlijk niet meer. Langzaam maar zeker verdwijnt iedereen weer naar het hotel. Daar wordt nog wat nageborreld met daarbij krakelingen uit de tas van Sjé.

Ook de laatste ochtend is er een van grote relaxedheid. Lekker ontbijten en koffertjes pakken. Uitchecken hoeft niet want alles is geregeld en betaald door de TRVC. Er volgt nog een mooie rit het Moezeldal uit en de Eifel in. Ook deze dag bezorgt ons weer wat verassingen. Bij de Kaffee und (deze keer Kirsch/Choco) Kuchenstop in das Kriminalhaus in Hillesheim ontmoeten we Sherlock Holmes, Aghatha Christie, Hitchcock en Derrick. Helaas was Harry alvast even de wagen halen.  Ondanks de inspiratie door deze speurders missen jullie verslaggevers de gemeenschappelijke lunchplek. We eten met z’n tweeën direct over de grens in België. Maar mag dat en hoe moet dat voor ons als Hollanders, die vanaf die ochtend in België onder het code oranje of rood regime vallen?? Het restaurant weet het blijkbaar ook niet en we lunchen heerlijk ongestoord op het terras in het zonnetje. Verder vervolgen we onze route dwars door het Duits sprekende deel van België over het Hoge Venn, via de Voerstreek naar Nederland.

Aan het eind van de middag komen dan alle 11 TR-rutjes weer bij de Zeute Aardbei in Noorbeek bij elkaar.  Waar, hoe kan het ook anders, allerlei aardbeilekkernijen te koop zijn. Maar geen zorg, er is ook wijn en bier.

Hier eindigt onze trip met dankwoorden en een presentje voor organisatie P&M. Wat hebben die ons weer een fantastisch weekend bezorgd!.

Voor een foto impressie kijk op onze fotoalbum pagina met fot’os van Han Hendrickx, Peter van Nieuwenhoven, Jeroen Hovens en Sandra en Ron Palmen.

Na de gedwongen corona pauze hebben we op 19 juli gelukkig weer een rit gehad.
Gepland was een BBQ tour echter door de corona richtlijnen is deze door Hans en Liesbeth Flekken en Paul en Sjé Bastiaens omgetoverd in een picknick tour.
Ontvangst en samenkomst was in de tuin van Hans en Liesbeth in Roermond waar de koffie en vlaai klaar stonden.
Hans deelde het routeboek uit en waarschuwde voor de flitspalen, gemene drempels en eventuele omleidingen.
We konden op pad maar niet voordat iedereen van goed gevulde picknick tas met bijbehorende plaid werd voorzien.
Het weer was fantastisch de tour werd door het Noord Limburgse landschap gereden met een kleine doorsteek naar Duitsland.
In Grubbenvorst kwam de groep bij elkaar voor de gezamenlijke picknick lunch.
Na de lunch voerde de route ons via het Maas dal weer naar de tuin van Hans en Liesbeth voor een afsluitend hapje en drankje.
Een prima geslaagde dag met dank aan het organiserende team

Voor een fotoverslag kijk op het fotoalbum van onze site. Hier vind je foto’s gemaakt door Jan Martens, Ron Palmen en Rien Segers

Snertrit versus Coronavirus”

Terwijl het coronavirus het land in zijn greep houdt, konden we de snertrit 2020, voor de 3e maal op rij georganiseerd door Ria en jan Martens, op 15 maart, als openingsrit TR- seizoen 2020 toch door laten gaan.

Iedereen heeft er al maanden naar uitgekeken, de 1e rit van het seizoen, traditioneel georganiseerd door Jan en Ria Martens, “de snertrit”! Of, om met Jans’ woorden te spreken de “Erwtesop-rit.”
Na maanden sleutelen aan onze bolides, wordt het tijd dat ze weer met de neus in de frisse wind kunnen gaan rijden.
Er hadden zich 18 auto’s aangemeld, een heel mooi aantal, echter aan de start verschenen toch maar 10 auto’s. Het Corona-virus en de voorzichtigheid, hadden toch al enkele deelnemers doen besluiten om uit voorzorg niet mee te rijden. Jammer maar begrijpelijk, en voor sommigen was hun TR niet op tijd klaar!
Het startpunt , café Bergrust, een mooi etablissement tussen de beide rijbanen van de A2, naast vliegveld Beek.
Het weer was prima, na maanden van regen hadden we geluk, we kregen wat we verdienden, een lekker zonnetje, afgewisseld met wat wolkenpartijen. We kwamen om 10 uur bijeen, en onder het genot van een kopje koffie en een lekker stuk vlaai, ontwaakte iedereen uit zijn winterslaap.
Nadat Jan de rit had uitgedeeld en had voorzien van enig commentaar, werden de eerste TR’s gestart en vertrokken we rond de klok van 11 uur.
Jan had een route uitgezet van ongeveer 140 km, die ons leidde door ons bekende Heuvelland met een klein uitstapje over de Belgische grens.
Mooie kronkelwegen afgewisseld met vergezichten slingerde ons van dorp tot dorp.
Rond half een arriveerden we in Ubachsberg bij de Bernardushoeve. Een mooie plek om onze lunch te nuttigen, mede door de ongerustheid over het virus hadden we plek genoeg. Na een lekkere salade of een “vega-tosti, een kopje koffie of al een lekkere blonde La Chouffe!!, gingen we rond half 2 weer op pad.
De route voerde ons verder, al slingerend door onze vele Limburgse dorpen, en hoe Jan het weer voor elkaar krijgt, er zaten weer stukken tussen, die ons allen verrasten.
Rond 16 uur arriveerden we aan het eindpunt, café Bergrust. Na een paar lekkere Belgische biertjes, werd de “erwte-sop”, met roggebrood en “katespek” geserveerd, TOP.
En toch eindigde de dag eigenlijk in mineur, de uitbaatster van café Bergrust, hoorde tijdens de nieuwsuitzending van 16 uur, dat alle horeca gelegenheden om 18 uur de deuren moesten sluiten. Hopelijk blijft ons nog veel ellende bespaart, want er staan dit jaar nog vele mooie TR- evenementen op de kalender!.
Maar we zijn sterk!, Jan en Ria bedankt voor de mooie rit, en hopelijk tot gauw.

Voor foto’s bezoek ons fotoalbum.

Paul Bastiaens

Beste TR-liefhebber,

Op 24 januari hebben we het TR-jaar 2019 weer afgesloten met een buffet en de jaarvergadering.
Tijdens de jaarvergadering hebben we de ritten voor zo ver mogelijk voor 2020 vast gelegd. De agenda vinden jullie op de agenda-pagina van deze site.
Aansluitend hebben een gezellige avond gehad met een leuke spelavond.
Even terug in de tijd met oud hollandse spelen, een heuse flipperkast en een spelletje tafelvoetbal. Voor een impressie blader eens even door de fotopagina.

Als afsluiting van ons rittenseizoen 2019 hebben we zondag 3 november onze traditionele wild-rit verreden.
De rit was door René en Bernardina Hilverda georganiseerd zoals ze ook verleden jaar fantastisch gedaan hebben.
De start was in Hotel-Restaurant Vijlerhof, in Vijlen waar de koffie, thee met vlaai al klaar stond.
De startlocatie was niet te missen want Ron Palmen had een officiële TRCH vlag geplaatst.
René Hilverda had weer een mooi routeboek samengesteld. Mochten we verdwalen: geen nood René had ook de route in GPX-format aangeboden voor het navigatiesysteem. Maar dat was alleen voor noodgevallen, want het is natuurlijk leuker en spannender om de aanwijzingen in het routeboek te volgen.
Een drietal equipes hadden zich t.g.v buikgriep helaas moeten afmelden.
Logisch want met een opgevoerde stofwisseling rijden in een TR is geen pretje.
Rond 10 uur werd de rit gestart die via Zuid Limburg door de Eifel leidde.
Het was wisselvallig herfstweer en de heuvels lagen er met de kleurrijke herfstkleuren schitterend bij.
Een bezoek aan de Abdij Mariawald was ingepland. Hier werd de lunch gebruikt. De stevige Duitse erwtensoep kon menigeen wel verdragen.
Na de lunch werd de rit door de Eifel voortgezet met als eindpunt de startlocatie het Vijlerhof.
De dag werd afgesloten met een driegangendiner in de vorm van een wildmaaltijd.
Het rittenseizoen 2019 werd met deze rit gepast en uitstekend afgesloten.
Met dank aan René en Bernardina Hilverda.

Voor een foto impressie bezoek ons foto album op onze site met foto’s van Ron Palmen, Devin van Nieuwenhoven en Dirk Vonk

Geachte lezer,
Onze jaarlijks weekend zit er weer op en het moet gezegd worden het was zeer geslaagd.
Peter, Marianne, Paul en Sjé hebben ons verrast met een uitstekend georganiseerd weekend.
14 Equipes verzamelden vrijdag 27 september bij kasteel Vaalsbroek voor een gezamenlijk ontbijt om vervolgens een drie landen tour van 235 km te starten.
We ontvingen een routeboek, bolletje pijltje, en uitgebreide beschrijvingen van wat we zouden gaan zien.
Onder een mager zonnetje werden we getrakteerd op mooie routes door het Limburgs heuvelgebied, de Belgische en Luxemburgse Ardennen, met als eindpunt de overnachtingen in Chateau de Latour in Virton België, een echt chateau met culinaire diners.
Het Chateau werd niet droog bereikt, onderweg viel het er met bakken uit. Dit was snel vergeten na het genot van de nodige Belgische speciaal bieren.
Het thema van dit weekend was de slag om Verdun.
De tweede dag vervolgden we de tour door het Noord Franse landschap waar de historische veldslagen van de eerste wereldoorlog hebben plaats gevonden.
We bezochten diverse musea en bezienswaardigheden die op ons allen een diepe indruk hebben nagelaten. Het werd ons weer eens duidelijk dat oorlog alleen maar verliezers kent en dat Europa 100 jaar geleden een continent was met hevig verdeelde landen. Tijdens de tour passeerden we diverse monumenten en fortificaties daterend uit die tijd.
De derde dag ging het huiswaarts met als eindpunt De Waterburcht in Millen- Riemst dicht tegen de Nederlandse grens bij Maastricht.
De start in Virton was weliswaar droog echter al gauw werd het erg dreigend en gevolgd door de nodige stortbuien. De ruitenwissertjes van onze TR3 hebben hard moeten werken om zicht te houden op de kronkel weggetjes.
Halverwege de route klaarde het op en de laatste kilometers naar Millen Riemst konden dan ook open afgelegd worden.
We sloten een mooie tour af met een diner in de Waterburcht met dank aan Peter en Marianne van Niewenhoven en aan Paul en Sjé Bastiaens voor de voortreffelijke organisatie.
Voor een foto impressie bezoek ons foto album op onze site met foto’s van Dirk Vonk en Rien Segers

Beste lezer en TR liefhebber.
De zomervakantie zit er weer op, een goede gelegenheid om nog eens terug te kijken naar de zomer rit met BBQ van 23 juni met onze TR club.
Een rit die georganiseerd werd door Lia en Hen Wetzels, Linda Sausten en Dennis Hammacher.
Op een werkelijk zonnige zondag morgen verzamelden we ons rond 10.30 in Grevenbricht bij de woning van Lia en Hen Wetzels.
Een 16 tal TR’s werden zoveel mogelijk met wat passen en meten op het parkeerterrein van Hen geparkeerd. In de tuin stond voor de rijders en navigators de koffie en de vlaai al klaar.
De briefing werd gedaan en het route boek uitgedeeld.
Hen en Dennis hadden een mooie 120 km lange Limburgse route voor de deelnemers uitgezet.
De route liep via het Maasdal door Limburgse heuvels weer het Maasdal in naar Grevenbricht. Onderweg werden door het warme weer natuurlijk de nodige terrasjes bezocht.
Tegen 17.00 arriveerden we weer in Grevenbricht alwaar in de tuin van Lia en Hen Wetzels de BBQ al klaar stond.
Het was smikkelen en smullen van de BBQ die door Lia en Linda geregeld was.
Aan het advies van de overheid om bij warm weer goed te drinken werd dan ook goed gevolg gegeven.
Het was een mooie dag met dank aan de organisatoren.
Voor foto’s kijk op de fotoalbum pagina

Beste bezoeker hierbij een verslag van de koningsdagrit 2019; genaamd de “slakkengang tour “georganiseerd door Peter van Nieuwenhoven.

Koningsdagrit 2019. “Slakkengang-tour”

Op zondag 28 april is de Koningsdagrit gereden. Ondanks de matige weersvoorspelling kwamen toch alle 14 ingeschreven equipes opdagen aan de maasboulevard in Wessem. Een aantal hadden er zo’n zin in dat ze al ruim voor openingstijd van de uitspanning aanwezig waren. Toen er om 09.00 uur nog geen deur open ging, begonnen enkele al te twijfelen of Peter het wel goed had afgesproken… maar na 5 minuten kwamen de uitbaters aanrijden en kwam ons al snel de reuk van verse koffie tegemoet. De vlaai kon gekozen worden en er werd druk gebuurt. Ook enkele nieuwe leden die voor het eerst mee reden werden meteen in te groep opgenomen.

Na het uitreiken van het roadbook en een korte “briefing” kon er gestart worden. Wel nog allemaal met kapje dicht want het was ondertussen lichtjes beginnen te regenen.

Vanuit Wessem ging het via sluip en kruip weggetjes door Thorn, de grens over door Kessenich, Bocholt richting Hamont, waar we weer op Nederlands grondgebied kwamen en via Budel in de bossen tussen Maarheeze en Nederweert bij “Wandel & Fietscafé Peerkesbosch” arriveerden.                       Niet iedereen had de naam “Slakkegang-tour” begrepen, want enkele waren al ruim voor lunchtijd  gearriveerd. Maar het was droog dus was er gelegenheid om wat bij en over de auto’s te kletsen.

Om 12.00 uur stond er een uitgebreide lunch met soep en div. broodjes klaar.  In een goed verwarmde ruimte waar we met de hele groep bij elkaar konden zitten.

Na anderhalf uur geluncht te hebben, konden bij sommigen de kapjes eraf want het was nog droog en het zonnetje scheen af en toe.

De rit ging weer via landweggetjes door de  Ospelse- en Brabantse Peel.

Om daarna weer in Ospel te komen. Voor een bezoek aan “Maison des Escargots”, de enige Peelslakkenkwekerij ter wereld. We werden hartelijk ontvangen door de familie Kessels en konden de TR’s mooi op rij achterom parkeren. Om 15.00 uur begon een “Minitour” een presentatie en rondleiding met na afloop een proeverij onder het genot van een glaasje wijn of drankje naar keuze.

Sjoerd, de slakkenkweker en eigenaar van ’t Slakkenhuys stak een interessant verhaal af over diverse soorten slakken, het kweken en vooral hoe er vanaf te komen. Want dat is een zeer belangrijk onderdeel van zijn onderneming. Want slakken eten is in Nederland nog geen alledaagse kost.

Maar op een enkeling na heeft toch iedereen genoten van een slakkenkroketje. En na dit weggespoeld te hebben met het aangeboden drankje en wat Peelslakken ingeslagen te hebben door een enkeling voor onderweg of avond diner, konden we onze weg vervolgen naar het eindpunt in Wessem.

Hier hebben we op het terras en onder genot van een drankje nog wat nagepraat.

Al met al een geslaagde dag.

Peter van Nieuwenhoven

Snert-rit 2019

Er werd halsreikend naar uit gekeken, eindelijk kon de TR uit de winterslaap.
Zondag 10 maart werd het seizoen geopend met de snert–rit. De rit was uitgezet door Jan en Ria Martens.
Zoals we gewend zijn van Jan beloofde ook dit weer een mooie interessante rit te worden.
14 equipes hadden zich ingeschreven.
Gestart werd in Schimmert met als startlocatie het boerderij- en heemkundemuseum aldaar.
De koffie stond klaar en de eigen gebakken taart en vlaai smaakte voortreffelijk.
Het museum is bescheiden van afmetingen maar toont een verzameling van allerlei zaken die een ieder van ons vanuit zijn jeugd herkende.
Na het uitdelen van het routeboek kon er gestart worden, ware het niet dat het begon te hozen en hard te waaien.
Het hard waaien ging over in een stormachtige wind die de gehele verdere dag zou aan houden.
Het bleef plenzen en stormen het was echt takke weer.
Neemt niet weg dat we een mooie rit hadden, ondanks de vele afgewaaide takken en omgewaaide bomen op de weg.
Er bleef niets anders over dan rijden met de dichte kap. Eén dappere onder ons had de moed om toch even open te rijden.
De rit werd afgesloten met de traditionele erwtensoep met brood en spek.
Ondanks het takke weer was het een gezellig evenement goed georganiseerd door Jan en Ria Martens.
De rit wordt goed bewaard en zal zeker met mooi weer nog eens gereden worden.
Voor een impressie kijk op de fotoalbum pagina van de TRVC site.(foto’s van Ron, Peter en Rien)

Jan en Ria bedankt voor de organisatie

Na ongeveer 14 jaar vonden Tim Tegels en Rien Segers dat het tijd werd dat iemand anders de voortrekkers rol op zich zou kunnen nemen voor onze Triumph Vrienden Club.

Een groep van vier personen heeft zich beschikbaar gesteld om gezamenlijk de karrentrekkers, of beter de TR promoters, van de TRVC club te worden.

Ron Palmen zal als voorzitter fungeren en onderhoud ook de contacten met de TRCH .

Paul Bastiaens zal de administratie en financiële zaken beheren

Peter van Nieuwenhoven als de technische ondersteuner

Rien Segers zal de site blijven beheren..

Hierdoor is de continuïteit van de club verzekerd en een zullen we doorgaan met onze ritten en bijeenkomsten.

Wil je het volledige jaarverslag zien ;kijk op de pagina onder wie zijn wij naar jaar verslag 2019.

Tevens zijn de foto’s van diverse evenementen en ritten van 2018 zover mogelijk bijgewerkt.

De site manager heeft niet van alle ritten foto’s. Indien iemand nog foto’s beschikbaar heeft voor publicatie neem dan even contact op met Rien Seges.